Ustawa o odnawialnych źródłach energii (10)
Ustawa o odnawialnych źródłach energii ROZDZIAŁ 10. Zmiany w przepisach obowiązujących
USTAWA z 20 lutego 2015 o odnawialnych źródłach energii
(ogłoszona w Dzienniku Ustaw z 3 kwietnia 2015, poz. 478)
Spis rozdziałów
ROZDZIAŁ 1. Przepisy ogólne
ROZDZIAŁ 2. Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii
elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji oraz małej
instalacji, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej z biogazu
rolniczego lub z biopłynów
ROZDZIAŁ 3. Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej
z biogazu rolniczego lub biopłynów oraz wytwarzania biogazu rolniczego lub biopłynów
ROZDZIAŁ 4. Mechanizmy i instrumenty wspierające wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii, biogazu rolniczego oraz ciepła, w instalacjach odnawialnego
źródła energii
ROZDZIAŁ 5. Gwarancje pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii
w instalacjach odnawialnego źródła energii
ROZDZIAŁ 6. Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych
ROZDZIAŁ 7. Warunki i tryb wydawania certyfikatów instalatorom mikroinstalacji, małych instalacji
i instalacji dnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nie większej
niż 600 kW oraz akredytowania organizatorów szkoleń
ROZDZIAŁ 8. Zasady współpracy międzynarodowej w zakresie odnawialnych źródeł energii
oraz wspólnych projektów inwestycyjnych
ROZDZIAŁ 9. Kary pieniężne
ROZDZIAŁ 10. Zmiany w przepisach obowiązujących
ROZDZIAŁ 11. Przepisy przejściowe
ROZDZIAŁ 12. Przepisy końcowe
ROZDZIAŁ 10.
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 178.
W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r.
poz. 361, z późn. zm.20)) w art. 14 w ust. 2 pkt 14 otrzymuje brzmienie:
„14) przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia:
a) świadectw pochodzenia otrzymanych przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii
elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wydawanych na wniosek, o którym mowa
w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii
(Dz. U. poz. 478),
b) świadectw pochodzenia biogazu rolniczego otrzymanych przez podmioty zajmujące się
wytwarzaniem biogazu rolniczego wydawanych na wniosek, o którym mowa w art. 49 ust. 1
ustawy wymienionej w lit. a,
c) świadectw pochodzenia z kogeneracji otrzymanych przez przedsiębiorstwa energetyczne
zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji na wniosek,
o którym mowa w art. 9l ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.21));”.
20) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769, 1278,
1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 21, 888, 1027, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717, z 2014 r. poz. 223, 312,
567, 598, 773, 915, 1052, 1215, 1328, 1563, 1644, 1662 i 1863 oraz z 2015 r. poz. 73, 211 i 251.
21) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1238, z 2014 r.
poz. 457, 490, 900, 942, 1101 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 151.
Art. 179.
W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059,
z późn. zm.22)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) pkt 20 otrzymuje brzmienie:
„20) odnawialne źródło energii – odnawialne źródło energii w rozumieniu ustawy z 20 lutego 2015
o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478);”,
b) uchyla się pkt 20a,
c) pkt 20b i 20c otrzymują brzmienie:
„20b) mikroinstalacja – mikroinstalację w rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 20;
20c) mała instalacja – małą instalację w rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 20;”,
d) uchyla się pkt 20d–20g,
e) po pkt 20g dodaje się pkt 20h w brzmieniu:
„20h) instalacja odnawialnego źródła energii – instalację odnawialnego źródła energii
w rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 20;”;
2) w art. 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych
lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami
ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania i przyłączania,
w pierwszej kolejności, instalacji odnawialnego źródła energii, jeżeli istnieją techniczne
i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający
zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Jeżeli przedsiębiorstwo
energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci lub przyłączenia w pierwszej
kolejności instalacji odnawialnego źródła energii, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie
powiadomić o odmowie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot,
podając przyczyny odmowy.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Umowa o przyłączenie do sieci instalacji odnawialnego źródła energii oprócz postanowień
wskazanych w ust. 2, powinna również zawierać postanowienia określające, że:
1) termin dostarczenia po raz pierwszy do sieci energii elektrycznej wytworzonej w tej instalacji,
przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 48 miesięcy, a w przypadku instalacji
odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej energię wiatru
na morzu – 72 miesiące, od dnia zawarcia tej umowy;
2) niedostarczenie po raz pierwszy do sieci energii elektrycznej wytworzonej w tej instalacji we
wskazanym w umowie terminie jest podstawą wypowiedzenia umowy o przyłączenie.”,
c) w ust. 8 w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) instalacji odnawialnego źródła energii o mocy elektrycznej zainstalowanej nie wyższej
niż 5 MW oraz jednostek kogeneracji o mocy elektrycznej zainstalowanej poniżej 1 MW, za
których przyłączenie pobiera się połowę opłaty ustalonej na podstawie rzeczywistych nakładów,”,
d) po ust. 8 dodaje się ust. 81 w brzmieniu:
„81. Przez realizację przyłączenia urządzeń, instalacji lub sieci do sieci elektroenergetycznej
lub do sieci ciepłowniczej rozumie się budowę odcinka lub elementu sieci służącego do
połączenia urządzeń, instalacji lub sieci podmiotu ubiegającego się o ich przyłączenie do sieci
elektroenergetycznej lub do sieci ciepłowniczej, z pozostałą częścią sieci.”,
e) ust. 8d2 otrzymuje brzmienie:
„8d2. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub
dystrybucją energii elektrycznej odmówi przyłączenia do sieci instalacji odnawialnego źródła
energii z powodu braku technicznych warunków przyłączenia wynikających z braku niezbędnych
zdolności przesyłowych sieci, w terminie proponowanym przez podmiot ubiegający się
o przyłączenie instalacji odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne określa
planowany termin oraz warunki wykonania niezbędnej rozbudowy lub modernizacji sieci,
a także określa termin przyłączenia.”,
f) w ust. 8d3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W przypadku braku technicznych lub ekonomicznych warunków przyłączenia w zakresie mocy
przyłączeniowej określonej we wniosku o określenie warunków przyłączenia instalacji
odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub
dystrybucją energii elektrycznej powiadamia podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji
odnawialnego źródła energii o wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej, dla jakiej mogą być
spełnione te warunki. Jeżeli podmiot ten, w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia:”,
g) ust. 8d8 otrzymuje brzmienie:
„8d8. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii
elektrycznej jest obowiązane określić w warunkach przyłączenia przewidywany harmonogram
przyłączania instalacji odnawialnego źródła energii, uwzględniający poszczególne etapy
rozbudowy sieci, a także zestawienie planowanych prac.”;
3) w art. 7b ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiot posiadający tytuł prawny do korzystania z obiektu, który nie jest przyłączony do sieci
ciepłowniczej lub wyposażony w indywidualne źródło ciepła oraz w którym przewidywana
szczytowa moc cieplna instalacji i urządzeń do ogrzewania tego obiektu wynosi nie mniej
niż 50 kW, zlokalizowanego na terenie, na którym istnieją techniczne warunki dostarczania ciepła
z sieci ciepłowniczej, w której nie mniej niż 75% ciepła w skali roku kalendarzowego stanowi
ciepło wytwarzane w instalacji odnawialnego źródła energii, ciepło użytkowe w kogeneracji lub
ciepło odpadowe z instalacji przemysłowych, ma obowiązek zapewnić efektywne energetycznie
wykorzystanie lokalnych zasobów paliw i energii przez:
1) wyposażenie obiektu w indywidualną instalację odnawialnego źródła ciepła, źródło ciepła
użytkowego w kogeneracji lub źródło ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych albo
2) przyłączenie obiektu do sieci ciepłowniczej
– chyba że przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła
odmówiło wydania warunków przyłączenia do sieci albo dostarczanie ciepła do tego obiektu
z sieci ciepłowniczej lub z indywidualnej instalacji odnawialnego źródła ciepła, źródła ciepła
użytkowego w kogeneracji lub źródła ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych zapewnia
mniejszą efektywność energetyczną aniżeli z innego indywidualnego źródła ciepła, które może być
wykorzystane do dostarczania ciepła do tego obiektu.”;
4) w art. 9 uchyla się ust. 5 i 6;
5) art. 9a otrzymuje brzmienie:
„Art. 9a. 1. Odbiorca przemysłowy, przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz
towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2, w zakresie określonym
w przepisach wydanych na podstawie ust. 16, są obowiązani:
1) uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo
pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1, wydane dla energii elektrycznej
wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się na terytorium RP lub
2) uiścić opłatę zastępczą, w terminie określonym w ust. 15, liczoną w sposób określony w ust. 10.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują:
1) odbiorca przemysłowy, który w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji tego
obowiązku zużył nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej oraz złożył oświadczenie, o którym
mowa w ust. 3;
2) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania
energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym
niebędących odbiorcami przemysłowymi, o których mowa w pkt 1;
3) odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem
giełdy w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub
członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium RP rynek
regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej
lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
4) odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem
giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub
rynkiem, o których mowa w pkt 3, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej
izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów
Wartościowych SA lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych SA
przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
5) towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 ustawy
z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych
na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy przemysłowi, o których mowa w pkt 1,
na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.
3. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, składa Prezesowi Urzędu Regulacji
Energetyki oświadczenie potwierdzające zużycie nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej,
w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku.
4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki sporządza wykaz odbiorców przemysłowych, którzy złożyli
oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, i ogłasza go w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu
Regulacji Energetyki, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok realizacji
obowiązku.
5. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, w terminie do dnia 31 sierpnia roku
następującego po roku realizacji obowiązku, przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki:
1) informację o wysokości wykonanego obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz ilości zakupionej
energii elektrycznej na własny użytek w roku realizacji obowiązku;
2) oświadczenie następującej treści:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej
z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że dane zawarte
w informacji, o której mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo
energetyczne, są zgodne z prawdą.”; klauzula zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych zeznań.
6. Przez odbiorcę przemysłowego rozumie się odbiorcę końcowego którego przeważającą
działalnością gospodarczą jest działalność określona w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
i oznaczona następującymi kodami: 0510; 0729; 0811; 0891; 0893; 0899; 1032; 1039; 1041;
1062; 1104; 1106; 1310; 1320; 1394; 1395; 1411; 1610; 1621; 1711; 1712; 1722; 1920; 2012;
2013; 2014; 2015; 2016; 2017; 2060; 2110; 2221; 2222; 2311; 2312; 2313; 2314; 2319; 2320;
2331; 2342; 2343; 2349; 2399; 2410; 2420; 2431; 2432; 2434; 2441; 2442; 2443; 2444; 2445;
2446; 2720; 3299; 2011; 2332; 2351; 2352; 2451; 2452; 2453; 2454; 2611; 2680; 3832.
7. Przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na obrót energią elektryczną, w terminie
miesiąca od zakończenia roku kalendarzowego, w którym zakupiło energię elektryczną w wyniku
transakcji zawartej za pośrednictwem towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego
na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, jest obowiązane do przekazania towarowemu
domowi maklerskiemu lub domowi maklerskiemu deklaracji o ilości energii elektrycznej
zakupionej w wyniku tej transakcji i zużytej na własny użytek oraz przeznaczonej do dalszej
odsprzedaży.
8. Deklaracja, o której mowa w ust. 7, stanowi podstawę wykonania przez towarowy dom maklerski
lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w ust. 1.
9. Realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej lub na rynku
organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek
regulowany, przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski może nastąpić po złożeniu przez
składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez towarowy dom
maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w ust. 1, w zakresie określonym
w ust. 2 pkt 3. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta
między towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim a składającym zlecenie.
10. Opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się według wzoru:
Ozs = Ozg x Eog + Ozk x Eok + Ozm x Eom,
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ozs – opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wyrażoną w złotych,
Ozg – jednostkową opłatę zastępczą, nie niższą niż 15% i nie wyższą niż 110% średniej ceny
przedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych za 1 MWh,
Eog – ilość energii elektrycznej równą różnicy między ilością energii elektrycznej wynikającą
z zakresu obowiązku określonego w ust. 11 dla jednostek kogeneracji, o których mowa
w art. 9l ust. 1 pkt 1, a ilością energii elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia
z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1, umorzonych obowiązanym
podmiotom, w terminie, o którym mowa w art. 9m ust. 14, wyrażoną w MWh,
Ozk – jednostkową opłatę zastępczą, nie niższą niż 5% i nie wyższą niż 40% średniej ceny
sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych za 1 MWh,
Eok – ilość energii elektrycznej równą różnicy między ilością energii elektrycznej wynikającą
z zakresu obowiązku określonego w ust. 11 dla jednostek kogeneracji, o których mowa
w art. 9l ust. 1 pkt 2, a ilością energii elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia
z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 2, umorzonych obowiązanemu
podmiotowi, w terminie, o którym mowa w art. 9m ust. 14, wyrażoną w MWh,
Ozm – jednostkową opłatę zastępczą, nie niższą niż 30% i nie wyższą niż 120% średniej ceny
sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych za 1 MWh,
Eom – ilość energii elektrycznej równą różnicy między ilością energii elektrycznej wynikającą
z zakresu obowiązku określonego w ust. 11 dla jednostek kogeneracji, o których mowa
w art. 9l ust. 1 pkt 1a, a ilością energii elektrycznej wynikającą ze świadectw
pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1a, umorzonych
obowiązanym podmiotom, w terminie, o którym mowa w art. 9m ust. 14, wyrażoną w MWh.
11. Zakres obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectwa pochodzenia
z kogeneracji lub uiszczenia opłaty zastępczej, o którym mowa w ust. 1, określa się:
1) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1, na poziomie:
a) 3,9% w 2014 r.,
b) 4,9% w 2015 r.,
c) 6,0% w 2016 r.,
d) 7,0% w 2017 r.,
e) 8,0% w 2018 r.;
2) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1a, na poziomie:
a) 1,1% w 2014 r.,
b) 1,3% w 2015 r.,
c) 1,5% w 2016 r.,
d) 1,8% w 2017 r.,
e) 2,3% w 2018 r.;
3) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 2, na poziomie 23,2% w każdym roku,
począwszy od 2014 r. do 2018 r.
12. Zakres obowiązku, o którym mowa w ust. 11, określa minimalny udział ilościowy sumy energii
elektrycznej wynikającej z uzyskanych i umorzonych świadectw pochodzenia z kogeneracji lub
z uiszczonej opłaty zastępczej, odniesiony do:
1) dokonanego zakupu energii elektrycznej przez odbiorców przemysłowych, o których mowa
w ust. 2 pkt 1;
2) całkowitej sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami
przemysłowymi, o których mowa w pkt 1, przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią
i sprzedające tą energię odbiorcom końcowym;
3) dokonanego zakupu energii elektrycznej na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym
przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w
transakcjach zawieranych we własnym imieniu przez odbiorców końcowych, o których mowa
w ust. 2 pkt 3;
4) dokonanego zakupu energii elektrycznej przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski,
o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
w odniesieniu do transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy
przemysłowi, o których mowa w pkt 1.
13. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala jednostkowe opłaty zastępcze oznaczone
symbolami Ozg, Ozk i Ozm, o których mowa w ust. 10, na podstawie średniej ceny sprzedaży
energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b,
z roku poprzedzającego rok ustalenia jednostkowych opłat zastępczych, biorąc pod uwagę:
1) ilość energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji;
2) różnicę między kosztami wytwarzania energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji
a cenami sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym;
3) poziom cen energii elektrycznej dla odbiorców końcowych;
4) poziom zagospodarowania dostępnych ilości metanu uwalnianego i ujmowanego przy dołowych
robotach górniczych w czynnych, likwidowanych lub zlikwidowanych kopalniach węgla
kamiennego oraz gazu uzyskiwanego z przetwarzania biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy
wymienionej w art. 3 pkt 20.
14. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki
jednostkowe opłaty zastępcze oznaczone symbolami Ozg, Ozk i Ozm, o których mowa
w ust. 10, do dnia 31 maja każdego roku, obowiązujące w roku następnym.
15. Opłata zastępcza, o której mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi przychód Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i jest uiszczana na rachunek bankowy tego
funduszu do dnia 30 czerwca każdego roku, za poprzedni rok kalendarzowy.
16. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania
danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o którym
mowa w art. 9l ust. 1, oraz szczegółowy zakres obowiązku potwierdzania danych, o których
mowa w art. 9l ust. 8, w tym:
1) sposób obliczania:
a) średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną
lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji,
b) ilości energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji,
c) ilości ciepła użytkowego w kogeneracji,
d) oszczędności energii pierwotnej uzyskanej w wyniku zastosowania kogeneracji w porównaniu
z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w układach rozdzielonych o referencyjnych
wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego,
2) sposoby wykorzystania ciepła użytkowego w kogeneracji przyjmowanego do obliczania danych
podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa
w art. 9l ust. 1,
3) referencyjne wartości sprawności dla wytwarzania rozdzielonego, oddzielnie dla energii
elektrycznej i ciepła, służące do obliczania oszczędności energii pierwotnej uzyskanej w wyniku
zastosowania kogeneracji,
4) wymagania dotyczące pomiarów ilości energii elektrycznej i ciepła użytkowego w jednostkach
kogeneracji oraz ilości paliw zużywanych do ich wytwarzania, w tym na potrzeby realizacji
obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 9l ust. 8,
5) wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości energii elektrycznej
i ciepła użytkowego wytwarzanej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostkach kogeneracji,
o których mowa w art. 9l ust. 1 i 1a, w tym wymagania dotyczące pomiarów bezpośrednich
ilości energii elektrycznej i ciepła użytkowego oraz ilości paliw zużywanych do ich wytwarzania
dokonywanych na potrzeby wydawania świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9l,
6) maksymalną wysokość i sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej ustalanych
w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 1:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji,
o których mowa w art. 9l ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w ust. 1 pkt 2
– biorąc pod uwagę politykę energetyczną państwa, zobowiązania wynikające z umów
międzynarodowych oraz uzasadnione technicznie i ekonomicznie możliwości wykorzystania
krajowego potencjału wysokosprawnej kogeneracji.”;
6) w art. 9c:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany
zapewnić wszystkim podmiotom pierwszeństwo w świadczeniu usług przesyłania lub dystrybucji
energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii oraz
w wysokosprawnej kogeneracji, z zachowaniem niezawodności i bezpieczeństwa krajowego
systemu elektroenergetycznego.”,
b) ust. 12 otrzymuje brzmienie:
„12. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany
przedstawiać Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacje o ilościach energii elektrycznej
wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii przyłączonych do jego sieci
i wprowadzonej do systemu elektroenergetycznego, z podziałem na poszczególne rodzaje
źródeł, w terminie do dnia:
1) 31 lipca – za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku,
2) 31 stycznia – za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia roku poprzedniego
– z zastrzeżeniem, że nie dotyczy to instalacji spalania wielopaliwowego i układów hybrydowych,
w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, oraz elektrowni
szczytowo pompowych i elektrowni wodnych z członem pompowym.”;
7) w art. 9e:
a) ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:
„1. Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii jest
świadectwo pochodzenia tej energii, zwane dalej „świadectwem pochodzenia”.
1a. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje świadectwa pochodzenia, o których mowa
w ust. 1, oraz świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1,
dla energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii spełniającej
jednocześnie warunki wysokosprawnej kogeneracji.”,
b) w ust. 2:
– pkt 1–3 otrzymują brzmienie:
„1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii
elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii;
2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy instalacji odnawialnego źródła energii, w którym energia
elektryczna została wytworzona;
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia i wytworzonej
w określonej instalacji odnawialnego źródła energii;”,
– pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) kwalifikację instalacji odnawialnego źródła energii do instalacji, o której mowa w art. 188
ust. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Świadectwo pochodzenia wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek
przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacji
odnawialnego źródła energii, złożony za pośrednictwem operatora systemu
elektroenergetycznego, na którego obszarze działania znajduje się instalacja odnawialnego
źródła energii określona we wniosku, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Do
wydawania świadectw pochodzenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń.”,
d) w ust. 4 pkt 1–3 otrzymują brzmienie:
„1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii
elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii;
2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy instalacji odnawialnego źródła energii, w którym energia
elektryczna została wytworzona;
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej wytworzonej w określonej instalacji odnawialnego
źródła energii;”,
e) ust. 4b i 5 otrzymują brzmienie:
„4b. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii przedkłada
operatorowi systemu elektroenergetycznego, w terminie 45 dni od dnia zakończenia okresu
wytworzenia danej ilości energii elektrycznej objętej tym wnioskiem.
5. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, wraz z
potwierdzeniem danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w instalacji
odnawialnego źródła energii, określonych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo
-rozliczeniowych. Urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe zapewnia wytwarzający tę energię.”,
f) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Podmiot, o którym mowa w ust. 9, jest obowiązany na wniosek przedsiębiorstwa
energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu
maklerskiego, o których mowa w art. 188 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii, lub innego podmiotu, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające
ze świadectwa pochodzenia, wydać dokument stwierdzający prawa majątkowe wynikające
z tych świadectw przysługujące wnioskodawcy i odpowiadającą tym prawom ilość energii
elektrycznej.”,
g) ust. 13–14 otrzymują brzmienie:
„13. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy
końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego, o których mowa
w art. 188 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, którym
przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia umarza, w drodze decyzji,
te świadectwa w całości lub części.
13a. Towarowy dom maklerski lub dom maklerski wykonując obowiązek, o którym mowa
w art. 188 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, w odniesieniu
do transakcji realizowanych na zlecenie odbiorców końcowych, może złożyć wniosek do Prezesa
Urzędu Regulacji Energetyki o umorzenie świadectw pochodzenia należących do innego
podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, o ile dołączy
pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez
towarowy dom maklerski lub dom maklerski.
14. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego
jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 188 ust. 1 ustawy
z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii w poprzednim roku kalendarzowym.”,
h) ust. 16 otrzymuje brzmienie:
„16. Przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom
maklerski, o których mowa w art. 188 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii, wraz z wnioskiem o umorzenie świadectw pochodzenia jest obowiązany złożyć
do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dokument, o którym mowa w ust. 11.”,
i) ust. 18 otrzymuje brzmienie:
„18. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej
w instalacjach odnawialnych źródeł energii o łącznej mocy elektrycznej nieprzekraczającej
5 MW zwalnia się z:
1) opłat, o których mowa w ust. 12;
2) opłaty skarbowej za wydanie świadectwa pochodzenia;
3) opłaty skarbowej za wydanie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w instalacjach
odnawialnych źródeł energii, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1;
4) opłaty skarbowej za czynności urzędowe związane z prowadzeniem rejestru, o którym mowa
w art. 23 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.”;
8) po art. 9e dodaje się art. 9e1 w brzmieniu:
„Art. 9e1. Do wniosku, o którym mowa w art. 9e ust. 3, należy dołączyć oświadczenie następującej
treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej
z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że:
1) do wytworzenia energii elektrycznej zaliczonej do wytworzonej w odnawialnym źródle energii
nie wykorzystywano:
a) ziaren zbóż spełniających wymagania jakościowe dla zbóż w zakupie interwencyjnym
określonych w art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r.
ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE)
nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji
publicznej (Dz. Urz. UE L 349 z 29.12.2009, str. 1, z późn. zm.), które podlegają zakupowi
interwencyjnemu, zwanych dalej „zbożami pełnowartościowymi”, z wyłączeniem wykorzystania
zbóż pełnowartościowych w odnawialnych źródłach energii wykorzystujących w procesie
przetwarzania energię pozyskiwaną z biogazu rolniczego,
b) innych paliw niż biomasa, biopłyny, biogaz, biogaz rolniczy oraz biomasy zanieczyszczonej w celu
zwiększenia jej wartości opałowej lub zawierającej substancje niewystępujące naturalnie
w danym rodzaju biomasy,
c) drewna pełnowartościowego w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 9a ust. 9
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – w przypadku jednostki wytwórczej,
w odniesieniu do której do energii ze źródeł odnawialnych nie zalicza się energii elektrycznej lub
ciepła wytworzonego z drewna pełnowartościowego, na zasadach określonych w tych przepisach;
2) do wytworzenia energii elektrycznej z biogazu rolniczego wykorzystano wyłącznie surowce
i produkty, o których mowa w art. 3 pkt 20a;
3) do wytworzenia energii elektrycznej z biopłynów wykorzystano wyłącznie biomasę;
4) biopłyny wykorzystane do wytworzenia energii elektrycznej, spełniają kryteria zrównoważonego
rozwoju, określone w art. 28b–28bc ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach
i biopaliwach ciekłych;
5) udział wagowy biomasy pochodzącej z upraw energetycznych lub odpadów i pozostałości
z produkcji rolnej oraz przemysłu przetwarzającego jej produkty oraz ziaren zbóż innych niż zboża
pełnowartościowe, a także części pozostałych odpadów, które ulegają biodegradacji,
z wyłączeniem odpadów i pozostałości z produkcji leśnej oraz z przemysłu przetwarzającego jej
produkty, w łącznej masie biomasy w ilości określonej we wniosku, o którym mowa w art. 9e ust. 3
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, dostarczonej do procesu spalania,
na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 9 tej ustawy.”; klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.”;
9) w art. 9l:
a) w ust. 1 pkt 1a otrzymuje brzmienie:
„1a) opalanej metanem uwalnianym i ujmowanym przy dołowych robotach górniczych w czynnych,
likwidowanych lub zlikwidowanych kopalniach węgla kamiennego lub gazem uzyskiwanym
z przetwarzania biomasy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r.
o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1643 oraz z 2015 r. poz. 151),
zwanej dalej „ustawą o biokomponentach i biopaliwach ciekłych”;”,
b) w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) kwalifikację jednostki kogeneracji do jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 1a albo pkt 2.”,
c) w ust. 4 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) informacje o spełnieniu warunków uprawniających do wydania świadectwa pochodzenia
z kogeneracji dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji, o której mowa
w ust. 1 pkt 1, 1a albo w pkt 2;”,
d) w ust. 11 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wniosek o umorzenie odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii
lektrycznej, w przypadku wystąpienia nadwyżki ilości energii elektrycznej wynikającej z
wydanych temu przedsiębiorstwu świadectw pochodzenia z kogeneracji w stosunku do
rzeczywistej ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji przez daną
jednostkę kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym i wykazanej w sprawozdaniu; tak
umorzone świadectwa pochodzenia z kogeneracji nie stanowią podstawy do rozliczenia
obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1.”,
e) ust. 13 otrzymuje brzmienie:
„13. Do umarzania świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w ust. 11 pkt 3,
przepisy art. 9m ust. 8–12 stosuje się odpowiednio.”;
10) art. 9m otrzymuje brzmienie:
„Art. 9m. 1. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji są zbywalne
i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r.
o giełdach towarowych.
2. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji powstają z chwilą
zapisania świadectwa, na podstawie informacji o wydanych świadectwach pochodzenia
z kogeneracji, o której mowa w ust. 12, po raz pierwszy na koncie ewidencyjnym w rejestrze
świadectw pochodzenia z kogeneracji prowadzonym przez podmiot, o którym mowa w ust. 4,
i przysługują osobie będącej posiadaczem tego konta.
3. Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji
następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw pochodzenia
z kogeneracji.
4. Rejestr świadectw pochodzenia z kogeneracji prowadzi podmiot prowadzący:
1) giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub
2) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi
– organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia.
5. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany prowadzić rejestr świadectw pochodzenia
z kogeneracji w sposób zapewniający:
1) identyfikację podmiotów, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw
pochodzenia z kogeneracji;
2) identyfikację przysługujących praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia
z kogeneracji oraz odpowiadającej tym prawom ilości energii elektrycznej;
3) zgodność ilości energii elektrycznej objętej zarejestrowanymi świadectwami pochodzenia
z kogeneracji z ilością energii elektrycznej odpowiadającą prawom majątkowym wynikającym
z tych świadectw.
6. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany na wniosek odbiorcy przemysłowego,
przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub
domu maklerskiego, o których mowa w art. 9a ust. 2, lub innego podmiotu, któremu przysługują
prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji, wydać dokument
stwierdzający prawa majątkowe wynikające z tych świadectw przysługujące wnioskodawcy
i odpowiadającą tym prawom ilość energii elektrycznej.
7. Wpis do rejestru świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz dokonane zmiany w rejestrze
podlegają opłacie w wysokości odzwierciedlającej koszty prowadzenia rejestru.
8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek odbiorcy przemysłowego, przedsiębiorstwa
energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu
maklerskiego, o których mowa w art. 9a ust. 2, którym przysługują prawa majątkowe wynikające
ze świadectw pochodzenia z kogeneracji, umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości
lub części.
9. Towarowy dom maklerski lub dom maklerski, wykonując obowiązek, o którym mowa
w art. 9a ust. 1, w odniesieniu do transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych, może
złożyć wniosek do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o umorzenie świadectw pochodzenia
z kogeneracji należących do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw
prawa majątkowe, o ile dołączy pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych świadectw
do wypełnienia obowiązku przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski.
10. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji wygasają z chwilą
jego umorzenia.
11. Odbiorca przemysłowy, przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom
maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 9a ust. 2, wraz z wnioskiem o umorzenie
świadectw pochodzenia z kogeneracji jest obowiązany złożyć do Prezesa Urzędu Regulacji
Energetyki dokument, o którym mowa w ust. 6.
12. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje informacje o wydanych i umorzonych
świadectwach pochodzenia z kogeneracji podmiotowi prowadzącemu rejestr tych świadectw,
o którym mowa w ust. 4.
13. Prawom majątkowym wynikającym ze świadectw pochodzenia z kogeneracji odpowiada
określona ilość energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji, wyrażona
z dokładnością do jednej kWh.
14. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji umorzone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego, wydane dla energii elektrycznej wytworzonej
w jednostce kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym, jest uwzględniane przy rozliczeniu
wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1, w poprzednim roku kalendarzowym.”;
11) uchyla się art. 9o–9s1;
12) art. 9t otrzymuje brzmienie:
„Art. 9t. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej, w tym w
instalacjach odnawialnego źródła energii z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej
z biogazu rolniczego, przesyłaniem energii elektrycznej lub paliw gazowych, magazynowaniem
paliw gazowych, skraplaniem gazu ziemnego lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego
oraz podmioty realizujące lub planujące realizację projektów inwestycyjnych wykonują obowiązek
określony w rozporządzeniu Rady (UE, EURATOM) nr 617/2010 poprzez przekazanie Prezesowi
Urzędu Regulacji Energetyki informacji dotyczących infrastruktury energetycznej w sektorach gazu
ziemnego i energii elektrycznej, w zakresie określonym w pkt 2 lub 3 załącznika do tego
rozporządzenia.”;
13) uchyla się art. 9u–9x;
14) uchyla się rozdział 2a;
15) w art. 14 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) rozwój wykorzystania instalacji odnawialnego źródła energii;”;
16) art. 15e otrzymuje brzmienie:
„Art. 15e. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej informacje
dotyczące infrastruktury energetycznej w sektorach ropy naftowej, gazu ziemnego, energii
elektrycznej, w tym energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii,
biopaliw oraz dotyczącej wychwytywania i składowania dwutlenku węgla emitowanego przez
te sektory, będących w obszarze zainteresowania Unii Europejskiej, o których mowa
w rozporządzeniu Rady (UE, EURATOM) nr 617/2010.”;
17) w art. 16 w ust. 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci oraz planowanych
nowych źródeł paliw gazowych lub energii, w tym instalacji odnawialnego źródła energii;”;
18) w art. 19 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) możliwości wykorzystania istniejących nadwyżek i lokalnych zasobów paliw i energii,
z uwzględnieniem energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych w instalacjach odnawialnego źródła
energii, energii elektrycznej i ciepła użytkowego wytwarzanych w kogeneracji oraz
zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych;”;
19) uchyla się rozdziały 3a i 3b;
20) w art. 23 w ust. 2:
a) w pkt 3 lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) jednostkowych opłat zastępczych, o których mowa w art. 9a ust. 10,”,
b) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
18) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących przedsiębiorstw energetycznych,
w tym obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca każdego roku:
a) średnich cen sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji
obliczonych oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji,
o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1–2,
b) średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym oraz sposób
jej obliczenia,
c) średnich cen sprzedaży ciepła, wytworzonego w należących do przedsiębiorstw posiadających
koncesje jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji:
– opalanych paliwami węglowymi,
– opalanych paliwami gazowymi,
– opalanych olejem opałowym,
– stanowiących instalacje odnawialnego źródła energii,
d) średniej ceny energii elektrycznej dla odbiorcy energii elektrycznej w gospodarstwie
domowym uwzględniającej opłatę za świadczenie usługi dystrybucji energii elektrycznej,
obliczanej na podstawie cen zawartych w umowach kompleksowych
– w poprzednim roku kalendarzowym;”,
c) po pkt 18 dodaje się pkt 18a w brzmieniu:
„18a) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących przedsiębiorstw energetycznych, w tym
obliczanie i ogłaszanie, w terminie do 90 dni od dnia zakończenia każdego kwartału, średnich cen
sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale, oraz ogłaszanie
sposobu ich obliczania;”,
d) w pkt 19 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) gazu ziemnego i energii elektrycznej, w tym energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach
odnawialnego źródła energii, z wyłączeniem infrastruktury dotyczącej wytwarzania energii
elektrycznej z biogazu rolniczego,”,
e) pkt 21 otrzymuje brzmienie:
„21) wydawanie świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1,
oraz ich umarzanie;”;
21) w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Prezes URE ma prawo wglądu do dokumentów, żądania przedstawienia dokumentów lub
informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków, o których mowa w art. 9a, art. 9l,
art. 9m i art. 49a ust. 1 i 2, lub badania zgodności ze stanem faktycznym deklaracji, o której mowa
w art. 9a ust. 7, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji
prawnie chronionych.”;
22) w art. 32 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:
a) paliw stałych lub paliw gazowych,
b) energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej
50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,
c) energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,
d) energii elektrycznej:
– z biogazu rolniczego,
– wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,
– wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii,
e) ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;”;
23) w art. 34 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przedsiębiorstwo energetyczne wytwarzające energię elektryczną w instalacji odnawialnego
źródła energii o łącznej mocy instalacji odnawialnego źródła energii nieprzekraczającej 5 MW jest
zwolnione z opłat, o których mowa w ust. 1, w zakresie wytwarzania energii w tej instalacji.”;
24) w art. 43:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Kto zamierza wykonywać działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu, przetwarzaniu,
magazynowaniu, przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie paliwami lub energią, skraplaniu gazu
ziemnego i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, podlegającą koncesjonowaniu, albo
zmienić jej zakres, może ubiegać się o wydanie promesy koncesji albo promesy zmiany koncesji.”
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na działalność
określoną w promesie albo jej zmiany, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub prawny podany
we wniosku o wydanie promesy.”,
c) dodaje się ust. 7–10 w brzmieniu:
„7. Do wniosku o wydanie promesy koncesji albo promesy zmiany koncesji na wykonywanie
działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu energii elektrycznej w kogeneracji albo
na wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego
źródła energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii
należy dołączyć opis techniczno-ekonomiczny projektowanej inwestycji, dla której rozpoczęcie
prac nastąpi po wejściu w życie tej ustawy.
8. Prezes URE sporządza i umieszcza na stronie internetowej URE formularze opisu, o którym
mowa w ust. 7, dla inwestycji w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji oraz
dla inwestycji w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii
w instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o
odnawialnych źródłach energii, dla których rozpoczęcie prac nastąpi po wejściu w życie
tej ustawy.
9. Prezes URE, na podstawie opisu techniczno-ekonomicznego projektowanej inwestycji,
stwierdza w decyzji w przedmiocie wydania promesy koncesji albo promesy zmiany koncesji, czy
inwestycja, o której mowa w ust. 8, zostałaby zrealizowana w przypadku, w którym dla energii
elektrycznej wytworzonej w tej instalacji nie przysługiwałoby świadectwo pochodzenia
z kogeneracji albo świadectwa pochodzenia, o których mowa w art. 9e oraz art. 44 ust. 1 ustawy
z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.
10. Wytwórca energii elektrycznej, który nie uzyska potwierdzenia, o którym mowa w ust. 9,
dla inwestycji, o której mowa w ust. 8, nie może wnioskować do Prezesa URE o wydanie
świadectwa pochodzenia z kogeneracji albo świadectwa pochodzenia, o których mowa w art. 9e
oraz art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, dla energii
elektrycznej wytworzonej w tej inwestycji.”;
25) w art. 45:
a) ust. 1b i 1c otrzymują brzmienie:
„1b. Przepisów ust. 1a nie stosuje się od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty przejściowej,
o której mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych
u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży
mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905, z późn. zm.23)).
23) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 58, poz. 357, z 2009 r. Nr 98, poz. 817
oraz z 2011 r. Nr 94, poz. 551 i Nr 233, poz. 1381.
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza Prezes URE.”,
c) ust. 2a–2d otrzymują brzmienie:
„2a. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1a nie może być
niższa niż obliczona według wzoru:
KS = 1,3 x (OZK − OZZK),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
KS – minimalną wysokość kary pieniężnej, wyrażoną w złotych,
OZK – opłatę zastępczą, obliczoną zgodnie z art. 9a ust. 10, wyrażoną w złotych,
OZZK – uiszczoną opłatę zastępczą, wyrażoną w złotych.
2b. Wpływy z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1a, stanowią dochód
budżetu państwa.
2c. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1f nie może być
niższa niż wysokość obliczona według wzoru:
Ko = 1,3 x Oz,
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ko – minimalną wysokość kary pieniężnej, wyrażoną w złotych,
Oz – opłatę zastępczą nieuiszczoną przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski
obliczoną według wzoru, o którym mowa w art. 9a ust. 10, w stosunku do energii
elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo energetyczne na własny użytek,
a niewskazanej w deklaracji, o której mowa w art. 9a ust. 7.
2d. Wysokość kary wymierzonej w przypadku określonym w ust. 1 pkt 34 wynosi 10 000 zł.”.
Art. 180.
W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 197) w art. 2
w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) prawa majątkowe wynikające ze świadectw, o których mowa w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r.
– Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.25)), oraz ze świadectw pochodzenia
i świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, o których mowa w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r.
o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478);”.
25) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1238, z 2014 r.
poz. 457, 490, 900, 942, 1101 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 151 i 478
Art. 181.
W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963, z późn. zm. 26))
w art. 37 pkt 18 otrzymuje brzmienie:
„18) wykonywanie zadań określonych w przepisach ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii (Dz. U. poz. 478).”.
26) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1611
oraz z 2014 r. poz. 822.
Art. 182.
W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232,
z późn. zm.27)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 401 w ust. 7:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) wpływy z opłaty zastępczej, o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 2 ustawy z 10 kwietnia 1997 r.
– Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.28));”,
b) po pkt 4a dodaje się pkt 4b w brzmieniu:
„4b) wpływy z opłaty zastępczej, o której mowa w art. 52 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 lutego 2015 r.
o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478);”;
2) w art. 401c ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Środki Narodowego Funduszu w wysokości nie mniejszej niż kwota przychodów, o których
mowa w art. 401 ust. 7 pkt 4–4b, po pomniejszeniu o koszty obsługi tych przychodów, przeznacza
się na wspieranie:
1) poprawy efektywności energetycznej, w tym wysokosprawnej kogeneracji, w rozumieniu ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
2) przedsięwzięć termomodernizacyjnych w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r. poz. 712);
3) rozwoju instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r.
o odnawialnych źródłach energii, wraz z niezbędnymi do wytwarzania energii elektrycznej
lub ciepła obiektami budowlanymi i urządzeniami, oraz budowy lub przebudowy sieci służących
przyłączaniu tych instalacji, w szczególności na:
a) nabycie lub montaż mikroinstalacji lub małych instalacji w rozumieniu ustawy z 20 lutego 2015
o odnawialnych źródłach energii,
b) nabycie stacji redukcyjno-gazowych umożliwiających przyłączenie instalacji odnawialnego
źródła energii służących do wytwarzania biogazu rolniczego;
4) rozwoju produkcji instalacji odnawialnego źródła energii na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) innych działań związanych z instalacjami odnawialnego źródła energii lub wytwarzaniem
energii z tych źródeł, w szczególności na:
a) promowanie wytwarzania energii elektrycznej w instalacjach odnawialnego źródła energii
lub wykorzystywania energii wytwarzanej w tych instalacjach,
b) opracowywanie lub wdrażanie nowych technik lub technologii wytwarzania
energii elektrycznej w instalacjach odnawialnego źródła energii lub wykorzystywania energii
wytwarzanej w tych instalacjach.”.
Art. 183.
W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907,
z późn. zm.29)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 67 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) zamówienie na dostawy jest dokonywane na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów
o giełdach towarowych, w tym na giełdzie towarowej innych państw członkowskich Europejskiego
Obszaru Gospodarczego, lub gdy dokonuje zakupu świadectw pochodzenia, świadectw
pochodzenia biogazu rolniczego i świadectw pochodzenia z kogeneracji na giełdzie towarowej
w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, w tym na giełdzie towarowej innych państw
członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego;”;
2) w art. 138a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zamawiający prowadzący działalność, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1 i 3, nie stosują
ustawy do udzielania zamówień sektorowych na dostawy energii elektrycznej, paliw gazowych
lub ciepła oraz paliw do wytwarzania energii oraz zakupu świadectw pochodzenia, świadectw
pochodzenia biogazu rolniczego i świadectw pochodzenia z kogeneracji w celu wykonania
obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r.
– Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.30)), lub w celu wykonania
obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii (Dz. U. poz. 478).”.
Art. 184.
W ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1643 oraz z 2015 r. poz. 151) w art. 2 w ust. 1 pkt 23 otrzymuje brzmienie:
„23) inne paliwa odnawialne – paliwa pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu
ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478),
stosowane w silnikach;”.
27) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1238, z 2014 r.
poz. 40, 47, 457, 822, 1101, 1146, 1322 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 122, 151 i 277.
28) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1238, z 2014 r.
poz. 457, 490, 900, 942, 1101 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 151 i 478.
29) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r.
poz. 984, 1047 i 1473, z 2014 r. poz. 423, 768, 811, 915, 1146 i 1232 oraz z 2015 r. poz. 349.
30) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1238, z 2014 r.
poz. 457, 490, 900, 942, 1101 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 151 i 478.
