Spis treści
- Odnawianie i naprawa okien zamiast wymiany – czy to się opłaca?
- Naprawa okien a dobór okleiny – jak dobrać odpowiedni materiał?
- Jak wymienić okleinę okienną krok po kroku?
- Naprawa okien – jak usnąć pęknięcia?
- Naprawa okien – usuwanie dziur w profilach
- Malowanie ram okiennych – techniki i zalecane produkty
- Prostowanie profili z PVC – kiedy można, a kiedy nie warto?
- Naprawa lub wymiana szyb
- Regulacja i naprawa okuć
- Wymiana uszczelek
Odnawianie i naprawa okien zamiast wymiany – czy to się opłaca?
Najłatwiej jest przywrócić dawny wygląd oknom o konstrukcji drewnianej. Mogą się z tym z powodzeniem zająć nawet amatorzy, posiadający w warsztacie kilka podstawowych elektronarzędzi.
Z oknami PCW nie jest tak łatwo, choć oczywiście są opracowane technologie ich renowacji, a w internetowych sklepach nie brak wyrobów do tego służących.
Aby zdobyć dość niszową wiedzę na temat odnawiania ram z profili PCW powinno się przejść płatne szkolenie. Na kursy takie chętnie zgłaszają się monterzy stolarki i to bynajmniej nie dlatego, żeby poszerzyć grono swoich klientów o tych, którzy chcą odnawiać okna, ale z tej przyczyny, że okna często ulegają różnym usterkom w transporcie lub później, w trakcie instalacji. Dzięki tej wiedzy udaje się im to i owo naprawić, zanim inwestor zdąży się zorientować.
Skoro można naprawić okno dopiero co odpakowane, to uda się też dokonać tego z oknem mającym już swoje lata. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że taki lifting nie poprawi parametrów termicznych okna, ani jego funkcjonalności.
Naprawa okien a dobór okleiny – jak dobrać odpowiedni materiał?
Znaczna część okien zbudowanych z profili komorowych z PCW, wykończona jest okleiną, nadającą kolor, albo też fakturę. Okleina to cienka folia nanoszona na profile w trakcie produkcji.
W razie uszkodzenia można ją wymienić. Folie takie są bowiem do kupienia – przez internet, albo za pośrednictwem dystrybutora lub montera okien. Problem może stanowić dopasowanie nowej okleiny do barwy tej starej. Nie byłby to kłopot, gdyby zaszła ewentualność zmiany okleiny na wszystkich oknach w budynku, ale przy jednym czy dwóch, różnice odcieni mogą być nie do zaakceptowania.
Ciekawostką są tak zwane markery. Są to znaczniki na okleinie, dzięki którym można zidentyfikować jej producenta. Potrzebny jest do tego elektroniczny detektor, sprzedawany przez jedną z firm specjalizujących się w okleinach. Niestety zdoła on rozpoznać okleiny tylko tego samego producenta, który go sprzedaje.
W innym przypadku informacji na temat ich rodzaju trzeba poszukać w karcie technicznej lub u producenta okien.
i
Jak wymienić okleinę okienną krok po kroku?
Powlekanie profili nową okleiną przeprowadza się wtedy, gdy na ramach i ościeżnicach zostaną zauważone zarysowania lub przebarwienia niemożliwe do usunięcia innym sposobem.
Folie naprawcze oferowane są w odcinkach szerokości 50 lub 100 cm.
Przystosowane są do nanoszenia maszynowego, więc ich ręczna aplikacja będzie trudnym zadaniem.
Zacząć trzeba od usunięcia dotychczasowej okleiny, posługując się metalowym skrobakiem. Zrywanie zaczyna się od miejsc zgrzewu profili.
Resztki można usunąć drobnoziarnistym papierem ściernym. Później trzeba okno starannie odkurzyć i przemyć, na przykład benzyną lub acetonem technicznym.
Folie są od spodu powleczone klejem. Najpierw trzeba je bardzo starannie dociąć i czym prędzej przyłożyć do profilu. Klej aktywuje się opalarką elektryczną. Warto posługiwać się gumowym wałkiem dostosowanym do szerokości profili i nie dopuszczać do pojawiania się pęcherzy powietrznych.
Najlepiej do doklejania folii używać specjalistycznych rakli – plastikowej i filcowej. Pierwsza pomaga równo połączyć folię z podłożem, a druga usunąć spod niej powietrze.
Monterzy mogą kupić zestawy, w skład których wchodzą między innymi folie naprawcze, narzędzia do ich stosowania oraz preparaty do czyszczenia podłoża przed okleinowaniem.
Naprawa okien – jak usnąć pęknięcia?
Najczęściej zauważane są wzdłuż zgrzewów między odcinkami profili. Miejsce takie trzeba oczyścić, odtłuścić i wypełnić masą szpachlową do plastiku. Jeśli okno nie będzie później okleinowane, trzeba zamaskować miejsce szpachlowania w inny sposób. Służą do tego specjalistyczne mazaki. Dobiera się je pod kolor ramy. Mazakami można też zamalowywać rysy i pęknięcia, kiedy to spod okleiny przebija biały plastik. Posłużą także do wykonania barwnej spoiny między starym a nowym odcinkiem okleiny.
Po użyciu mazaka warto pomalować profile specjalnym lakierem bezbarwnym do PCW, aby ujednolicić stopień połysku. W zależności od potrzeb kupić należy lakier o wysokim połysku, o delikatnym połysku, o fakturze satynowej bądź matowej, albo nawet taki, który odtworzy drobne uziarnienie.
Przed użyciem mazaka trzeba przez 30 sekund energicznie nim wstrząsać. Później nanosi się lakier trzymając go pod kątem 45o.
Naprawa okien – usuwanie dziur w profilach
Gdy na profilach zauważone będą duże wgniecenia lub dziury powstałe w wyniku mocnego uderzenia, wtedy okleinowanie na nic się zda. Przedtem trzeba taki ubytek uzupełnić. Nie robi się tego zwykłą szpachlówką do plastiku, tylko specjalistycznym woskiem naprawczym. Dobiera się go również do koloru profilu, co nie powinno być trudne, bo woski są oferowane w bogatej gamie kolorystycznej.
Aplikuje się je po rozgrzaniu, a gdy wyschną, specjalna ryflowaną szpachelką usuwa ich nadmiar. Czynnością finalną jest wtedy delikatne przeszlifowanie i wypolerowanie naprawionego miejsca.
Gdyby nie udało się dobrać barwy wosku do barwy profilu, zawsze możliwe jest zmieszanie dwóch lub trzech wosków po ich roztopieniu, aby samemu uzyskać pożądany odcień.
Woski nadają się do głębszych rys, wgnieceń i niewielkich dziur. Po ich zastosowaniu warto profile pomalować lakierem bezbarwnym do PCW, aby ujednolicić ich strukturę.
Najgłębsze dziury i wgnicenia lepiej wypełnić profesjonalną szpachlówką do profili PCW lub żywicą. Są to z reguły produkty dwukomponentowe – baza i utwardzacz – które przed użyciem trzeba połączyć w odpowiednich proporcjach i wymieszać.
Gotową masą wypełnia się ubytek i zbiera szpachelką jej nadmiar. Po upływie około pół godziny można taką plombę przeszlifować, odpylić, odtłuścić, po czym nakleić folię naprawczą.
Zamiast folii można sięgnąć po pisak z farbą akrylową, dobraną kolorystycznie do barwy okleiny. Będzie on skuteczny tylko, gdy szpachlowana płaszczyzna nie jest duża, inaczej naprawione miejsce zanadto rzucałoby się w oczy.
Gdy powierzchnia naprawiona w ten sposób jest znaczna, mniej ryzykowne będzie zastosowanie farby retuszerskiej przeznaczonej do podłoży plastikowych. Są one dostępne w kolorach odpowiadających najczęściej stosowanym okleinom.
Dziury powstałe w wyniku nawiercenia profilu nie w tym miejscu co trzeba zatyka się kołkami naprawczymi. Są one produkowane z tworzywa sztucznego i podobnie jak woski lub mazaki, łatwo dobrać ich barwę do koloru naprawianego podłoża. Kołki takie mają średnicę 3 lub 6 mm. Wbija się je w otwór, odcina to co wystaje i szlifuje.
Malowanie ram okiennych – techniki i zalecane produkty
Tak jak można pomalować ramy okna drewnianego, tak samo można odnowić okno z PCW. To pomysł na przywrócenie dawnego wyglądu białym profilom, które zżółkły lub nadanie im ciekawszej kolorystyki.
Potrzebna będzie akrylowa arba do tworzyw sztucznych, przeznaczona do stosowania na zewnątrz. Wraz z nią kupuje się też dopasowaną farbę podkładową. Najlepiej od tego samego producenta.
Malowanie prowadzi się w suchy, ciepły dzień. Profile warto najpierw zmatowić papierem ściernym, a później odpylić i umyć. Szyby, parapety, klamki zabezpiecza się taśmą malarską.
Najpierw nanosi się jedną warstwę farby podkładowej. Później, gdy ta wyschnie, warstwę farby właściwej. Jedna powinna wystarczyć. Trwałość powłoki podniesiemy, malując ja na drugi dzień lakierem bezbarwnym, dobranym do arby, czyli akrylowym, dopuszczonym do stosowania na zewnątrz.
- Polecamy: Montaż okien – wymagania i zasady. Jak zamontować okno o podwyższonej odporności na włamanie?
Prostowanie profili z PVC – kiedy można, a kiedy nie warto?
Z różnych przyczyn, elementy konstrukcji okna mogą ulec wygięciu. Najczęściej jest to rezultat silnych naprężeń termicznych i dotyczy wąskich, długich profili o kolorze bliskim czerni lub czarnych.
Wypaczenie profilu nie zawsze jest na tyle duże, żeby dało się je zauważyć, ale może dać o sobie znać w inny sposób. Sygnałem, że coś jest nie tak, będą trudności z domknięciem skrzydła. Innym niepokojącym zjawiskiem, mogącym świadczyć o tym, że profil jest wygięty, jest odczucie przewiewania powietrza przez teoretycznie szczelnie zamknięte okno.
Można też przeprowadzić test nitki. Przykleja się ją taśmą samoprzylepną na górze, napręża i przykleja na dole profilu. Po tym trzeba zmierzyć, czy odległość między nitką a profilem jest wszędzie jednakowa. Jeśli nie – odpowiedź jest jasna – profil wymaga prostowania.
Do prostowania profili używane są specjalne elektryczne listwy. Zabieg ten przeprowadza się na zamontowanym oknie. Listwę przystawia się do profilu i podłącza do zasilania. Czas prostowania wynosi mniej więcej dwie godziny. Proces taki daje bardzo trwały rezultat. Profil praktycznie nie wygnie się już ponownie.
- Polecamy: Rola światła naturalnego w biurowcach i metody jego wykorzystania. Ważne normy i parametry
Naprawa lub wymiana szyb
Jednym z mankamentów okien są rysy powstające na powierzchni szyb. Tak jak i w przypadku szyb samochodowych, tak i te w oknach pionowych i dachowych mogą być usunięte.
Specjalistyczne firmy zajmują się polerowaniem przeszkleń. Drożej będzie przeprowadzić tę operację na miejscu, taniej gdy skrzydła zostaną dowiezione do zakładu.
Fachowcy usuwają rysy używając profesjonalnych polerek podciśnieniowych, szlifierek z tarczami do szkła, drobnowłóknistej wełny stalowej i środków chemiczne: mleczka polerskiego lub żelu z dwutlenku ceru. Głębsze rysy usuwają metodą delikatnego szlifowania lub wypełniają je specjalistycznymi, bezbarwnymi żywicami.
Znane są też proste, ale nie zawsze skuteczne metody pozbywania się rys. Pierwsza polega na użyciu pasty polerskiej do szkła. Można ją zresztą przygotować domowym sposobem mieszając sodę oczyszczoną z wodą w stosunku 2:1. Powstałą masę rozprowadza się filcową szmatką. Można też użyć elektrycznej polerki wyposażonej w gąbkę lub futerko polerskie.
Rysy mniej rzucające się w oczy można wypełniać bezbarwnym lakierem do paznokci, oczywiście po uprzednim zdjęciu skrzydła i ułożeniu w pozycji poziomej. Gdy plomba z lakieru wyschnie, jego nadmiar usuwa się wacikiem zamoczonym w acetonie. Lakier można zastąpić preparatem żywicznym, nazywanym balsamem kanadyjskim. Jego nadmiaru nie zmywa się, tylko usuwa polerując.
Szybę potłuczoną lub trwale zabrudzoną trzeba wymienić – koniecznie na pakiet szybowy tej samej grubości i tych samych rozmiarów. Pakiet zamawia się u producenta okien. Pomocne będzie podanie mu oznaczeń, widniejących na ramce dystansowej. Pomogą one dobrać tak, żeby pasowało.
W tym celu usuwa się listwy utrzymujące szybę, pozostawiając podkładki. One posłużą ponownie. Na nich ustawia się nową szybę na podkładkach ustawionych identycznie jak poprzednio i po ustabilizowaniu klinuje zdjętymi wcześniej listwami przyszybowymi.
Pozostaje wykonanie wokół połączenia listew z szybą spoin z bezbarwnego silikonu szklarskiego.
i
Regulacja i naprawa okuć
Okucia to metalowe elementy oraz mechanizmy, których zadaniem jest umożliwienie otwierania, zamykania, uchylania, rozszczelniania i zatrzaskiwania skrzydła okiennego.
Gdy skrzydło nie chce się łatwo zamykać, nierównomiernie przylega do ościeżnicy albo trzeba mocno szarpać, żeby je otworzyć, konieczny będzie przegląd okuć, regulacja i smarowanie.
Potrzeba do tego kompletu kluczy ampulowych, klucza płaskiego nr 13, śrubokrętu płaskiego oraz preparatu do smarowania, na przykład olej silikonowy. Warto kupić specjalny klucz ampulowy do okuć, bo ma on specyficzny kształt i łatwo nim dotrzeć w miejsca trudniej dostępne. Najczęściej używa się klucza 4 mm.
Gdy skrzydło ociera o ościeżnicę – konieczna będzie jego regulacja w płaszczyźnie pionowej. Jeśli trzeba ustawić szczelinę między skrzydłami – regulacja odbywać się będzie w płaszczyźnie poziomej
Przedtem zdjąć trzeba zaślepki osłaniające zawiasy, podważając je delikatnie śrubokrętem.
Zaczyna się od zawiasu dolnego. Kluczem ampulowym przekręca nieznacznie śrubę regulacyjną (wykonując ćwierć do pół obrotu). Obrót w prawo (do ściany) powoduje odkręcanie śruby i opuszczanie skrzydła w dół. Obrót w lewo (od ściany) powoduje wkręcanie śruby i uniesienie skrzydła do góry.
Po regulacji pozostaje sprawdzić, czy okno dobrze się porusza. Regulacja w poziomie wygląda następująco: w otworze ościeżnicy znajduje się nakrętka regulacyjna górnego zawiasu. Kluczem płaskim wkręca nakrętkę na śrubę regulacyjną ruchem do dołu, tym samym zwiększając szczelinę między skrzydłami. Gdyby odkręcić nakrętkę (ruchem do góry) – szczelina by się zmniejszała. Przy nakręcaniu trzeba wykonywać niecałe obroty, żeby nie przesadzić.
Po zakończeniu sprawdza się, czy szczelina jest równa i czy skrzydło na całym obwodzie przylega do ościeżnicy.
Sposób regulacji może się różnić w zależności od typu okuć. Dlatego przed zabraniem się do pracy trzeba pobrać z internetu szczegółową instrukcję i postępować ściśle według jej wskazań.
Po regulacji trzeba nasmarować okucia przesuwne, w oznakowanych punktach wpuszczają jedną lub dwie krople oleju. Na koniec wykonuje się kilka ruchów klamką, żeby równomiernie rozprowadzić olej.
Wymiana uszczelek
Przeprowadzając oględziny stolarki warto się przyjrzeć uszczelkom. Jeśli są sparciałe lub powygniatane, nie spełniają swojego zadania. Przepuszczają wiatr, wodę, kurz.
Wymiana uszczelek przylgowych, o ile nie są to uszczelki zgrzewane w narożach, jest stosunkowo łatwa, o ile zdoła się dokupić identyczne.
Starą uszczelkę usuwa się z ramy, używając nożyka do jej podważenia. Miejsce po uszczelce trzeba starannie oczyścić. Nową uszczelkę, po docięciu wciska się w rowki.
Trudniej wymienia się uszczelki przyszybowe. Odcina się je po zdemontowaniu szyby. W pozbyciu się ich resztek pomoże środek do usuwania silikonu.
- Przejdź do galerii: Odnawianie i naprawa okien PWC – praktyczny poradnik
