Ogrzewanie podłogowe wodne - błędy projektowe i montażowe. Schematy, ceny

Ogrzewanie podłogowe wodne będzie tylko wtedy właściwie spełniać swoje funkcje, jeśli zostanie poprawnie wykonane. Z kolei montaż ogrzewania podłogowego wodnego powinien poprzedzić fachowy projekt całej instalacji. Jakie są najczęściej popełniane błędy w fazach projektu i montażu ogrzewania podłogowego wodnego? Schematy instalacji ogrzewania podłogowego wodnego. Przybliżone ceny tego rodzaju ogrzewania.

Spis treści

1. Kiedy możemy stosować podłogowe ogrzewanie wodne?
2. Ogrzewane podłogowe wodne - błędy projektowe
3. Ogrzewanie podłogowe wodne - błędy montażowe
4. Ogrzewanie podłogowe wodne schemat
5. Ogrzewanie podłogowe wodne cena

Kiedy możemy stosować podłogowe ogrzewanie wodne?

Rozpoczynając budowę domu, jedną z pierwszych decyzji, jaką trzeba podjąć, jest wybór instalacji centralnego ogrzewania. W przypadku renowacji użytkowanych już budynków można z kolei zoptymalizować dotychczasowy sposób rozprowadzenia energii cieplnej. W obu przypadkach sprawdzają się systemy ogrzewania podłogowego wodnego, które charakteryzują się nie tylko niższym od grzejników zapotrzebowaniem energetycznym, co znacznie obniża koszty, ale również podnoszą komfort cieplny pomieszczeń. Należy ponadto rozważyć, czy w budynku istnieje możliwość zasilania ogrzewania podłogowego wodnego alternatywnymi źródłami, jak np. energia geotermalna czy energia słoneczna.

Ogrzewane podłogowe wodne - błędy projektowe

Aby zapewnić prawidłowe działanie systemu ogrzewania podłogowego wodnego, w pierwszej kolejności należy wykonać jego projekt. W zależności od takich czynników, jak: zapotrzebowanie na ciepło, jego źródło, rodzaj wykładziny itd., należy zaplanować odpowiednie temperatury zasilania, a to z kolei przekłada się np. na wielkość średnic rur zasilających, rozstaw układanych elementów itp.

Niestety inwestor często rezygnuje z wykonania projektu instalacji ogrzewania podłogowego wodnego ze względu na koszty budowy, zdając się na deklarowane doświadczenie wykonawcy. Efektem źle przyjętych przez niego założeń może być niedogrzanie pomieszczeń lub uszkodzenie samej podłogi. Projekt instalacji centralnego ogrzewania uwzględnia wszystkie niezbędne dane, a przede wszystkim bierze pod uwagę zrównoważenie hydrauliczne układu w postaci nastaw dla każdej pętli ogrzewania podłogowego wodnego.

Za projekt ogrzewania podłogowego odpowiada uprawniony projektant, którego zadaniem jest nie tylko wykorzystanie możliwości oprogramowania komputerowego, z którego korzysta, ale przede wszystkim zweryfikowanie otrzymanych wyników. To projektant – a nie program, projektuje instalację. Zdarza się, że aplikacje wykonujące tysiące obliczeń dobierają pętlę o zbyt dużej długości (przekraczającej 120 m), co może skutkować małym przepływem lub wręcz stojącą wodą w pętli ogrzewania podłogowego. Rolą projektanta jest więc właściwa ocena podanych przez program danych.

Problemem, który często się powtarza, jest brak uwzględnionych w projekcie dylatacji lub ucinanie wystającej taśmy dylatacyjnej na wysokości wylewki i układanie płytek na stałe do ściany. Podłoga grzewcza pracuje, a wraz z nią płytki. Aby nie doszło do popękania wierzchniej warstwy wykończeniowej, należy np. oddzielić płytki ceramiczne od ściany fugą. Niewłaściwy układ i nieprawidłowe wykonanie dylatacji są najczęstszą przyczyną uszkodzeń jastrychu w konstrukcjach podłóg. Zgodnie z normą PN-EN 1264 projektant powinien przewidzieć rozmieszczenie dylatacji i przedłożyć je wykonawcy jako integralną część projektu budowlanego. Jastrychy grzewcze, oprócz obwodowego podziału paskami brzegowymi, należy rozdzielić dylatacjami według następującej zasady:

• przy powierzchni jastrychu >40 m²,
• przy długościach boków >8 m,
• przy stosunku boków a/b >½,
• ponad szczelinami dylatacyjnymi budynku,
• przy wielu uskokach płyty grzewczej.

Obwody grzewcze należy zaprojektować i ułożyć w taki sposób, aby w żadnym przypadku nie przebiegały one przez szczeliny dylatacyjne. Jedynie przewody podłączeniowe mogą przechodzić przez dylatację, ale należy je osłonić rurą ochronną po obu stronach szczeliny na długości ok. 15 cm.

Czytaj też:

• O rozwiązaniach obniżających temperaturę zasilania w instalacji ogrzewania podłogowego
• O różnych systemach ogrzewania podłogowego i zaleceniach montażowych
• Inne fachowe artykuły w dziale ogrzewanie

Pozostałe błędy projektowe to niedostateczne uwzględnienie lub nieprawidłowe określenie:

• obowiązujących przepisów i norm, szczególnie dotyczących obliczania projektowanego obciążenia cieplnego zgodnie z PN-EN 12831 czy też niewłaściwej izolacyjności cieplnej przegród, niezgodnej z obowiązującymi warunkami technicznymi;
• rozstawu i ułożenia rur, bazujących na „doświadczeniu”, a nie uwzględniających parametry pracy źródła ciepła czy wydajności podłogówki; istotne jest również unikanie prowadzenia rur przez dylatację oraz zachowanie obliczonego rozstawu w celu osiągnięcia odpowiednich wydajności;
• wpływu rodzaju materiału posadzki na oddawanie ciepła (inny opór termiczny stawia drewno, a inny płytki ceramiczne); efektem zastosowania niewłaściwego materiału może być niedogrzanie pomieszczenia, zbyt wysoka temperatura na powierzchni podłogi lub uszkodzenie paneli drewnianych;
• rzeczywistej powierzchni oddawania ciepła, uwzględniającej wyposażenie budynku, np. mebli kuchennych, pod którymi prowadzenie rur grzejnych jest bezcelowe;
• możliwości pokrycia zapotrzebowania na ciepło przez ogrzewanie podłogowe, np. w przypadku dużego przeszklenia pomieszczenia i słabej izolacyjności przegród może się okazać, iż ogrzewanie podłogowe wodne będzie niewystarczające, wówczas należy przemyśleć np. zastosowanie ogrzewań płaszczyznowych ściennych (analizując to na etapie projektu, możemy uniknąć wielu problemów);
• właściwej automatyki sterującej; aby w pełni wykorzystać możliwości systemu ogrzewania podłogowego, warto przemyśleć zakup takiej, która umożliwi efektywne wykorzystanie ogrzewania lub całego systemu wentylacyjno-grzewczego w domu; powinna mieć ona opcję ustawienia przynajmniej 3 stref czasowych dla trybu pracy standardowego (pn.–pt.) oraz weekendowego (zredukowany); takie regulatory umieszczone w pomieszczeniach ogrzewanych podłogówką będą w wybranych godzinach utrzymywały zadaną temperaturę, a w czasie naszej nieobecności w domu obniżą ją np. do 18°C, co pozwoli zaoszczędzić energię.

Ogrzewanie podłogowe wodne - błędy montażowe

Warunkiem prawidłowo działającego systemu ogrzewania podłogowego jest m.in. jego poprawne wykonanie. Efektem niedociągnięć może być zbyt wysoka temperatura podłogi, jej uszkodzenie oraz niegrzejące obiegi. Do najczęściej popełnianych błędów wykonawczych można zaliczyć:

• źle przygotowane podłoże – powinno być ono równe i oczyszczone, zapewni to lepsze przyleganie izolacji termicznej, co ma wpływ na stabilność płyty jastrychu; niewłaściwe wykonanie tych warstw może doprowadzić do pęknięcia wylewki i w konsekwencji szybszego uszkodzenia rur;
• brak izolacji przeciwwilgociowej – dotyczy to podłoża podłogi przylegającej do gruntu;
• nieodpowiedni materiał i niewłaściwe wykonanie warstwy izolacji termicznej – powinna się ona charakteryzować odpowiednim współczynnikiem przewodzenia ciepła, przenosić założone obciążenia i tłumić dźwięki uderzeniowe;
• złe wykonanie dylatacji lub ich brak; zazwyczaj zasada układania taśmy brzegowej jest znana i nie budzi sprzeciwu, o wiele więcej problemów jest z dylatacjami, które powinny być stosowane przy dużych i skomplikowanych kształtach pomieszczeń – inwestorzy obawiają się, że widoczne linie nie będą dobrze wyglądały; trzeba jednak pamiętać, że wykonanie dylatacji tylko w warstwie posadzki lub jej brak spowoduje pojawienie się rys; musi ona zupełnie oddzielać dwie sąsiadujące płyty – powinna przebiegać od poziomu izolacji do poziomu podłogi;
• zastosowanie do ogrzewania nieodpowiednich rur (materiał, średnica, długość itd.); powinny być one wytrzymałe, odporne na korozję i mieć barierę antydyfuzyjną zabezpieczającą przed przenikaniem tlenu do ich wnętrza; do ogrzewania podłogowego używa się rur giętkich w zwojach – umożliwiają one ułożenie poszczególnych pętli grzewczych z jednego odcinka; mogą być wykonane z: polietylenu sieciowanego (PE-X) (najlepiej typu A), polipropylenu (PP), polibutylenu (PB), rur wielowarstwowych z wkładką z aluminium (np. PE-X/Al/PE-X) – przy układaniu rur z wkładką aluminiową należy zachować szczególną ostrożność, gdyż ewentualne wduszenie poprzez nadepnięcie rury jest nieodkształcalne i będzie stanowiło dodatkowy opór dla przepływającej wody grzewczej; można również stosować giętkie rury miedziane w osłonie z tworzywa sztucznego – jest to rozwiązanie rzadko wykorzystywane, głównie ze względu na cenę; średnica zewnętrzna rur do podłogówki nie przekracza 20 mm;
• błędy montażowe powstałe w wyniku trudnych warunków budowlanych, np. słabego oświetlenia; aby zminimalizować ryzyko pomyłki, warto zdecydować się na system łączony techniką tulei zaciskowej – tzw. pierścień nasuwany jest na rozszerzoną końcówkę rury, do której wkładamy złączkę; połączenie staje się natychmiast szczelne, a co ważne, nawet z większej odległości widać, czy zostało ono wykonane, czy nie (w odróżnieniu do systemów zaprasowywanych, gdzie złączka wygląda podobnie przed zaciśnięciem i po nim); w przypadku tulei zaciskowej instalator ma pewność, że zaciśnięty pierścień świadczy o wykonanym połączeniu;
• zbyt długie obwody grzewcze – w jednym można ułożyć z reguły od 80 do 120 m rur (decydujące są jednak parametry hydrauliczne, takie jak prędkość samoodpowietrzenia i straty ciśnienia);
• niestaranne przymocowanie rur do podłoża, które może doprowadzić do ich oderwania się w czasie zalewania instalacji jastrychem; rury przytwierdza się do podłoża spinkami lub klipsami; niektóre folie mają wtopione specjalne siatki umożliwiające ich trwałe mocowanie; zdarza się, że producenci oferują izolację ze specjalnie wykończonego styropianu z wypustkami, pomiędzy które wciska się rurę grzejną – nie wymaga ona wówczas dodatkowego mocowania, a styropianu nie trzeba zabezpieczać przed wilgocią; należy pamiętać, że minimalna gęstość styropianu pod ogrzewanie podłogowe to 20 kg/m³; na odcinkach prostych odstępy pomiędzy klipsami mocującymi powinny wynosić około 50–75 cm, natomiast na łuku rurę trzeba przytwierdzić w co najmniej trzech punktach; wężownice rur ogrzewania układane są w formie meandrów lub spirali;
• źle dobrane mieszacze i urządzenia sterujące;
• brak próby szczelności lub jej złe przeprowadzenie; jest ona podstawą uzyskania gwarancji; protokoły prób szczelności dostępne są na stronach producentów lub w informacjach technicznych systemu grzewczego;
• błędy podczas wykonywania jastrychu; jest to bardzo ważna czynność, podczas której można popełnić kilka istotnych pomyłek – trzeba uważać, aby w tym czasie nie uszkodzić rur oraz zapewnić prawidłowe ułożenie taśm dylatacyjnych – brzegowych, jak i tych dzielących wylewkę na mniejsze powierzchnie; ze względów konstrukcyjnych jastrych powinien mieć określoną, zalecaną grubość – im grubsza warstwa wylewki, tym większa bezwładność powierzchni grzewczych;
• zła pielęgnacja wylewki; przed przystąpieniem do układania posadzki, po zakończeniu okresu wiązania (21. dnia dla spoiwa cementowego) wylewkę należy wstępnie wygrzać; nie wolno uruchamiać instalacji zaraz po wylaniu jastrychu; budynek, w którym jest wykonywane ogrzewanie podłogowe, powinien być zamknięty (muszą być zamontowane okna i drzwi zewnętrzne) – ma to również duże znaczenie ze względu na ochronę jastrychu przed powierzchniowym wysychaniem;
• pominięcie wstępnego wygrzewania; przed przystąpieniem do niego trzeba chociaż minimalnie wyregulować hydraulicznie obiegi, aby wszystkie grzejniki zostały podgrzane; wygrzewanie należy przeprowadzać powoli – przez trzy doby temperatura wody zasilającej nie może przekroczyć 25ºC; do wartości obliczeniowej podnosimy ją dopiero, gdy cała płyta osiągnie temperaturę kilkunastu stopni; wygrzewanie powinno trwać co najmniej 8 dni.

Ogrzewanie podłogowe wodne schemat

Ogrzewanie podłogowe wodne cena

Cena ogrzewania podłogowego wodnego może być bardzo różna, zarówno jeśli chodzi o same materiały, jak i wykonawstwo. Drogie są armatura hydrauliczna oraz automatyka do ogrzewania podłogowego. Rozbieżności cenowe są duże, ale można przyjąć że będzie to w granicach 100-200 zł za m². Dużą część kosztów będzie też stanowiła robocizna - montaż instalacji jest dość skomplikowany i pracochłonny. Warto sprawdzić ceny ogrzewania podłogowego u kilku wykonawców, bo tu rozstrzał cenowy również jest duży. Warto też poszukać instalatorów z mniejszych miejscowości, którzy są również doświadczeni, a ceny za robociznę mają niższe. Z naszych ustaleń wynika, że za wykonanie m² ogrzewania podłogowego wodnego trzeba zapłacić 25-50 zł.