Lwowskie metody
Na Politechnice Lwowskiej opracowano dwie koncepcje konstrukcji zespolonych stropów kasetonowych dla systemów ciągłych jednoprzęsłowych, dwuwspornikowych i wieloprzęsłowych.
Żelbetowe zespolone stropy kasetonowe
Zespolona konstrukcja stropu kasetonowego składa się z dwóch typów elementów prefabrykowanych: belek o przekroju prostokątnym i żebrowych płyt prostokątnych i trójkątnych. W jednym kierunku płyty posiadają niskie żebra, oparte na prefabrykowanych belkach i wypełnione są betonem uzupełniającym. W drugim kierunku wysokie żebra z wypełnieniem monolitycznym tworzą ustrój zespolony.
Po ustawieniu elementów prefabrykowanych, wykonaniu dodatkowego zbrojenia i wypełnieniu betonem uzupełniającym konstrukcja stropu tworzy system krzyżowany w dwóch lub trzech kierunkach. Zbrojenie monolitycznych belek układa się pomiędzy wysokimi żebrami płyt. Pręty lub kable zbrojenia ustawia się w okienkach belek prefabrykowanych. Deskowanie na potrzeby wypełnienia betonem uzupełniającym wykonuje się tylko w dolnej części wysokich żeber i ich pionowych złącz z belkami prefabrykowanymi.
Konstrukcje zespolonych stropów kasetonowych opracowano dla systemów ciągłych jednoprzęsłowych, dwuwspornikowych i wieloprzęsłowych. Stropy mogą być zastosowane nie tylko dla prostokątnych obrysów w rzucie, ale również dla innych, z przęsłami o rozpiętości 9–24 m i obciążeniu 2-50 kN/m2.
Analiza wyników doświadczeń uzyskanych w czasie projektowania i wykonania ośmiu obiektów we Lwowie, Trzuskawcu i Użgorodzie wykazała istotne zalety rozwiązania zespolonych stropów kasetonowych. W porównaniu ze stropami monolitycznymi zużycie materiałów było o 25% mniejsze, czas budowy o połowę krótszy, a koszty niższe o 15%.
Technologia wykonywania wstępnego sprężenia konstrukcji w warunkach budowy
Technologia ta może być stosowana dla wstępnego sprężenia w warunkach budowy konstrukcji prefabrykowanych, zespolonych i monolitycznych żelbetowych. Najciekawsze w tej technologii jest sprężenie zbrojenia metodą elektronagrzewu i stosowanie różnych sposobów zakotwienia, takich jak spawanie do występujących prętów zbrojenia oraz wkładek w stanie nagrzewu, a także zautomatyzowane kierowanie i kontrola procesu nagrzewania.
Najlepszy efekt można uzyskać przy stosowaniu technologii do sprężenia złącz konstrukcji z prostoliniowym zbrojeniem prętowym, a także w celu wzmocnienia konstrukcji metalowych i żelbetowych. Aby w pełni wykorzystać tę technologię, niezbędne jest specjalne urządzenie, które steruje pracą transformatora nagrzewu, przyrządów automatyzacji i kontrolą procesu nagrzewu.
