Masy KMB. Jakie właściwości mają masy hydroizolacyjne KMB? Do czego służą?
Masy KMB (inaczej PMBC) to grubowarstwowe, polimerowo-bitumiczne masy hydroizolacyjne. Są bezrozpuszczalnikowymi materiałami jedno- lub dwuskładnikowymi. Masami KMB wykonuje się bezspoinowe powłoki hydroizolacyjne praktycznie każdego typu, m.in. fundamentów.
W artykule:
Masy KMB - zastosowanie
Masy dyspersyjne, grubowarstwowe (KMB) wykorzystuje się jako izolację przeciwwodną praktycznie każdego typu. Masy KMB polecane są w szczególności do izolacji fundamentów, płyt fundamentowych i ścian piwnic od strony napierania wody. Nadają się także do wykonywania uszczelnień międzywarstwowych (pod jastrychem dociskowym) w pomieszczeniach mokrych, na balkonach i tarasach. Może być także używana do przyklejania płyt termoizolacyjnych do ścian fundamentów. System hydroizolacji oparty o modyfikowane polimerami masy uszczelniające KMB skraca czas prac, a jednocześnie zapewnia wysoką skuteczność.
Masy KMB - zalety, ważne parametry
Masy KMB to grubowarstwowe polimerowo-bitumiczne masy hydroizolacyjne, jednoskładnikowe (zbrojone mikrowłóknami) bądź dwuskładnikowe (ze składnikiem proszkowym). Oprócz znacznej elastyczności w ujemnych temperaturach (zdolność mostkowania rys w temperaturze –5ºC może sięgać prawie 2 mm) wyróżniają się odpornością na opady atmosferyczne już po kilku godzinach od nałożenia. Nie są też wrażliwe na agresywne wody znajdujące się w gruncie.
Masy KMB dwuskładnikowe szybciej wiążą, szybciej też uodparniają się też np. na deszcz (wiązanie przebiega bowiem nie tylko fizyczne, ale i hydrauliczne). Innych znaczących różnic pod względem właściwości pomiędzy nimi nie ma. Wymagania stawiane masom bitumicznym KMB podaje norma (PN-EN 15814+A2:2015-02 „Grubowarstwowe powłoki asfaltowe modyfikowane polimerami do izolacji wodochronnej. Definicje i wymagania”). Jednak przy ocenie jakości materiału bardzo istotne są dwa parametry:
- zawartość części stałych, mówiąca, o ile zmniejszy się grubość powłoki po wyschnięciu (zawartość części stałych wynosząca 90% oznacza, że zmniejszy się o 10%). Dostępne na rynku masy KMB mogą się pod tym względem znacznie różnić, co skutkuje dużym wahaniem zużycia dla uzyskania wyschniętej warstwy o żądanej grubości. Dobre jakościowo masy KMB zawierają 85–90% części stałych – oznacza to, że 10–15% składu to woda, która musi odparować. Minimalna zawartość części stałych wynosi 50%;
- odporność masy na obciążenia (tzw. obciążalność mechaniczna, w normie PN-EN 15814+A2:2015-02 „Grubowarstwowe powłoki asfaltowe modyfikowane polimerami do izolacji wodochronnej. Definicje i wymagania”, nazwana wytrzymałością na ściskanie). Oznacza, że nie każdy materiał może być zastosowany do izolacji poziomych, decyzja musi być podjęta indywidualnie po analizie obciążeń i parametrów związanej masy. Spotyka się masy KMB, dla których ten parametr wynosi 0,5–0,6 MN/m², przy minimalnej obciążalności na poziomie 0,3 MN/m². Z punktu widzenia odporności mechanicznej masa KMB musi być klasyfikowana jako C2A (jeżeli jest stosowana z wkładką zbrojącą) lub C2B (bez niej). Materiałów klasyfikowanych jako CB0 (niebadane mostkowanie rys) oraz C0 (niebadana odporność mechaniczna) w zasadzie nie powinno się wykorzystywać.
Masy KMB - wady
Pomimo niewątpliwych zalet materiałów bezspoinowych do izolacji, masy KMB mają pewne ograniczenie. Jest to konieczność nakładania materiału warstwami grubości 1-5 mm i kłopotliwe oczekiwanie na wyschnięcie przed nałożeniem kolejnej warstwy.
Wykonując hydroizolację fundamentów masą KMB, podobnie zresztą jak każdą inną metodą, szczególną uwagę należy zwrócić na ciągłość hydroizolacji (np. połączenia izolacji pionowej z poziomą). Narożniki wewnętrzne i zewnętrzne muszą być dokładnie pokryte masą KMB. Najpierw uszczelnia się punkty przyłączenia, czyli miejsca styku ściany fundamentowej z ławą, przejścia rur, dylatacje. Następnie masę KMB nanosi się na powierzchnie.
Dlatego od pewnego czasu na rynku pojawiły się materiały „hybrydy”, łączące zalety mas KMB i szlamów (powłoki bitumiczne). Są to materiały mineralne, spełniające dodatkowo wymagania stawiane masom KMB (przede wszystkim mostkowanie rys). Nie stwarzają też problemów z wykończeniem powierzchni, np. za pomocą mineralnych (cementowych) wypraw tynkarskich, ani wykonaniem izolacji strefy cokołowej, co z kolei nie jest możliwe w przypadku szlamów.
