Wyrok na branżę cementową?

Polska będzie musiała zgodzić się na poziom emisji CO2, narzucony jej przez Komisję Europejską. Nie wpłynie na to wynik postępowania, jakie toczy się w unijnym sądzie w Luksemburgu. Decyzja taka zapadła w piątek 9 listopada 2007 roku. Nie wydaje się, by Polska miała z tego tytułu ponieść poważne i nieodwracalne szkody - usłyszeliśmy z ust prezesa sądu.

O zawieszenie wykonania decyzji KE Polska starała się od września 2007 roku, argumentując to poważnymi i nieodwracalnymi stratami, jakie - w wyniku jej wdrożenia - mogą zajść w polskim przemyśle. We wniosku, skierowanym do sądu pierwszej instancji, sugerowano, że wiele przedsiębiorstw musiałoby zakończyć swoją działalność. Koszty zakupu uprawnień do emisji CO₂ na wolnym rynku oszacowano na 180 mln euro.

Wcześniej, bo już w maju 2007 roku, polski rząd zaskarżył do Luksemburga decyzję KE. Polska zabiegała o prawo do emisji 284 mln ton CO₂ rocznie (taki przydział zapisano w Krajowym Planie Rozdziału Uprawnień do Emisji CO₂ - przyp. red.), tymczasem limit, przyznany jej na lata 2008-2012, wyniósł 208,5 mln ton. To pokazało, że Komisja uznała polskie wyliczenia za zbyt przesadzone.

Prezes luksemburskiego sądu jednak nie dał się przekonać. "Rzeczpospolita Polska nie wykazuje w aktualnym stanie rzeczy, iż polska gospodarka poniesie poważną i nieodwracalną szkodę, jeżeli nie zostanie przyznane zawieszenie wykonania, o które wnosi" - brzmi jego orzeczenie, przedstawione przez PAP.

Co teraz? Dopóki nie zapadnie wyrok, Polska będzie musiała stosować limity, które wyznaczyła jej Komisja. Godzi to szczególnie w branże takie jak cementowa, wapiennicza, energetyki czy hutnictwa. Np. przemysł cementowy musiałby obniżyć swoją produkcję do poziomu 12,9 mln ton, czyli mniej więcej takiego jak w 2005 roku. Obecnie w Polsce działa jedenaście cementowni. Ich moce produkcyjne sięgają 19-20 mln ton rocznie, a do 2012 roku - zgodnie z narodowym planem rozwoju - miałyby wzrosnąć o 6 mln ton. Scenariusz pierwszy: mimo że EURO 2012 coraz bliżej, żegnamy się z planami szybkiej rozbudowy infrastruktury. Właśnie ona, nie stadiony, jest naszym najsłabszym punktem przygotowań do mistrzostw. Miasta, które chcą być gospodarzami rozgrywek, już dziś nie radzą sobie z obciążeniem ruchem ulicznym - donosi raport agencji Fitch Ratings (źródło: PAP, 12.11.2007). Scenariusz drugi: rozpoczyna się walka o brakujące pozwolenia na emisję CO₂, polskie firmy odkupują je od przedsiębiorstw zjednoczonej Europy, ceny - zarówno cementu, jak i innych materiałów budowlanych - idą w górę.

W dyskusję na temat unijnych pomysłów włączyła się Konfederacja Pracodawców Polskich. W jej komunikacie z dnia 13 listopada 2007 roku czytamy: "Sygnalizowaliśmy już wcześniej, że wzrost gospodarczy pociągnie za sobą większe zużycie energii, a tym samym wzrost emisji dwutlenku węgla. Bez względu na stopień energochłonności. (...) Obowiązkiem nowego rządu będzie dołożenie wszelkich starań, by polska skarga na decyzję KE, ustanawiającej limit emisji CO₂, ostatecznie została uwzględniona. Należy premiować przedsiębiorstwa, które już podjęły lub podejmują we własnym zakresie działania, zmierzające do ograniczenia emisji CO₂".

To oznacza, że nie można iść na skróty, przyznając taki sam poziom zezwoleń na emisję CO₂ każdej z branż. Każdą oddzielnie trzeba scharakteryzować i ocenić panującą w niej koniunkturę. Czy nowa ekipa przychyli się do postulatu? Ma ambitne zadanie jak na początek...