Krajowa Izba Gospodarcza: klimatyczna polityka UE niebezpieczna dla polskiej gospodarki

Komisja Europejska przedstawiła dokument: "Plan działania prowadzący do przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r." Treść dokumentu przedstawiła nowe cele redukcji emisji CO2 do roku 2050 oraz ich uzasadnienie na podstawie wyników wykonanych analiz modelowych. Głównym założeniem zapisu, było osiągnięcie 80% redukcji emisji gazów cieplarnianych do roku 2050. Polski rząd wstrzymał się z poparciem przedsięwzięcia, co z zadowoleniem przyjęła Krajowa Izba Gospodarcza (KIG).

"Działając w imieniu licznych sektorów przemysłowych polskiej gospodarki Komitet ds. Pakietu Klimatyczno - Energetycznego Krajowa Izba Gospodarcza (KIG) z zadowoleniem przyjmuje stanowisko rządu polskiego, który wstrzymał się z poparciem celów tego dokumentu na posiedzeniu Rady Środowiskowej UE.

Unijny pakiet klimatyczny - polski rząd mówi nie

Przedstawiony przez KE dokument zmierza do kontynuacji i zaostrzenia dotychczasowej polityki klimatycznej UE, wyrażonej głównie przez tzw. Pakiet klimatyczny. Polityka ta jest ogromnym zagrożeniem dla polskiej gospodarki, przemysłu i konsumentów. Przede wszystkim ze względu na wywoływany skokowy wzrost cen energii, a także ze względu na inne niekorzystne skutki jak np. zaburzenie rynku energii, wstrzymanie inwestycji energetycznych, spadek wartości polskich firm energetycznych oraz zagrożenie konkurencyjności przedsiębiorstw z branż energochłonnych. Negatywną ocenę tej polityki KIG przedstawiła w stanowisku z 6 kwietnia 2011. Komisja Europejska w przedstawionej mapie drogowej do roku 2050 nie proponuje żadnych środków, które mogłyby złagodzić negatywne skutki unijnej polityki klimatycznej i pakietu klimatycznego dla Polski. Dokument ten nie uwzględnia też zmian w otoczeniu, które nastąpiły w ostatnim czasie i które powinny być wzięte pod uwagę przy projektowaniu polityki energetycznej i klimatycznej UE.

W efekcie przedstawiony dokument nie odpowiada aktualnym warunkom i potrzebom UE oraz kontynuuje linię postępowania, która stanowi poważne zagrożenia dla Polski. Do najważniejszych jego mankamentów z perspektywy Polski należy zbyt pasywnie potraktowanie kwestii tzw. carbon leakage. Pod tą nazwą kryje się ryzyko utraty rentowności przez producentów z UE i przeniesienie produkcji poza kraje unijne. W dokumencie wskazuje się jedynie na potrzebę monitorowania, obserwowania oraz wypracowania rozwiązań, a tymczasem proces przenoszenia produkcji poza kraje UE już się rozpoczął. To, co proponuje dokument w tej sprawie to faktyczne ignorowanie problemu. Dokument nie daje szansy na ograniczenie największych zagrożeń dla Polski do których należą: 

• skokowy wzrost cen energii z powodu obowiązkowego aukcjoningu,
• blokowanie rozwoju energetyki węglowej oraz związane z tym zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego,
• ryzyko utraty przychodów z aukcji uprawnień po roku 2020.

Mapa drogowa przedstawia zamierzenia utrzymania systemu EU ETS jako kluczowego instrumentu oraz obowiązkowego aukcjoningu przy rosnących cenach uprawnień. Polski przemysł nie może zgodzić się na takie podejście, gdyż oznacza on szybką utratę konkurencyjności.  Przedstawione w dokumencie działania są mało realistyczne, a czasem sprzeczne z deklarowanymi celami. Do takich wątpliwych kwestii, które nie znalazły właściwego ujęcia w propozycjach Komisji Europejskiej należą: ·

• brak do tej pory rynkowo dostępnych odpowiedniej skali technologii CCS, 
• ryzyko osłabienia akceptacji społecznej dla energetyki jądrowej po katastrofie w Fukushimie oraz obawy o możliwość zapewnienia bezpiecznego użytkowania tej formy produkcji energii,
• niedostateczny rozwój sieci elektroenergetycznych dla szerszego rozwoju energetyki wiatrowej,
• wysokie skumulowane emisji CO₂ w przypadku produkcji biopaliw, ograniczające efekt zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych przez ich wykorzystanie, 
•  ryzyko poważnych kosztów środowiskowych oraz zaburzeń na rynku żywnościowym w przypadku aktywnego rozwoju produkcji biomasy na cele energetyczne,
• wysokie koszty zewnętrzne produkcji energii przy pomocy paneli fotowoltaicznych.

To jedynie niektóre z zagadnień, wymagających poważniejszej refleksji lub analiz, a które nie zostały właściwie uwzględnione w dokumencie Komisji Europejskiej.

Weto polskiego rządu z dnia 21 czerwca, w sprawie przyjęcia kolejnych ograniczeń emisji CO₂ Komitet ds. Pakietu Klimatyczno – Energetycznego KIG przyjmuje jako decyzję słuszną i konieczną. Bez rzetelnego osądu argumentów z nauki co do odpowiedzialności człowieka za efekt cieplarniany (przede wszystkim emisja CO₂) oraz określenia skutków gospodarczych i społecznych z solidarnie rozłożonym obciążeniem państw wspólnoty w proporcjach ponoszonych kosztów nie należy odstępować od złożonego weta a ponaglanie przez niektóre państwa czy środowiska z dezaprobatą polskiego weta, traktować jako nieuprawnioną próbę wymuszeń zmiany stanowiska wbrew interesom Polski."