Założenie cechu wiązało się również ze spisaniem (po łacinie) i wydaniem przez Radę Miasta Krakowa statutu organizacji, w którym m.in. podkreślono wagę fachowych umiejętności murarzy i kamieniarzy, nakazano szkolenia adeptów sztuki. Mistrzem mógł wówczas zostać tylko obywatel Krakowa lub przybysz, który przyjął obywatelstwo i podporządkował się prawu miejskiemu. Znalazły się w nim również zapisy, które dzisiaj określamy jako odpowiedzialność zawodowa i samowola, że „podjęcie pracy, której plany nie zostały zatwierdzone przez Radę Miejską podlegają karze”.
Pełniejszą wersję cechowego statutu, w którym ustanowiono władze i spisano warunki pracy oraz płacy, zatwierdził w roku 1552 roku sam Król Zygmunt August.
Cech jako instytucja przechodził przez wieki różne prawne i organizacyjne przeobrażenia, przeszedł trudne chwile podczas I wojny światowej, ale już w okresie międzywojennym rozwinął ponownie rozwinął swoją działalność, by zostać zlikwidowanym w czasie II wojny. W roku 1945 powstaje nowy cech, od 1950 roku pod nazwą Cech Rzemiosł Budowlanych. Jego członkowie do dzisiaj nawiązują do tradycji sprzed 500 lat, której atrybutem jest rzetelność wykonawstwa i dobre rzemieślnicze zwyczaje.
i
i
Piękny jubileusz 500-lecia Cechu Rzemiosł Budowlanych był obchodzony podczas uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa, w której m.in. wzięli udział prezydent Krakowa Jacek Majchrowski, przewodniczący Rady Miasta Bogusław Kośmider oraz wojewoda małopolski Jerzy Miller.
