Tunel w Białymstoku oddany do użytku
Budowa tunelu pod linią kolejową w Białymstoku zaczęła się 27 grudnia 2001. Przedsięwzięcie uznano za jedną z największych inwestycji komunikacyjnych ostatnich lat we wschodniej Polsce. Tunel został oddany do użytku po trzech latach, tj. o pół roku wcześniej niż zapisano w kontrakcie.
Generalnym wykonawcą inwestycji był Budimex Dromex. Łączny koszt budowy wyniósł 13 mln euro; 4,42 mln pochodziło z funduszu PHARE. Tunel pod linią kolejową, który połączył dwie ulice - M.Kopernika i ks. J.Popiełuszki - ma długość 173,6 m i szerokość 45,7 m. Powstały w nim dwie jezdnie o szerokości 10,5 m każda (po trzy pasy w każdym kierunku) oraz chodniki dla pieszych oddzielone od jezdni filarami i barierką. Budowę tunelu prowadzono bez przerywania ruchu kolejowego z zastosowaniem unikalnej w skali kraju technologii montażu słupów filarowych w palach. Taka technologia powstała w wyniku współpracy generalnego wykonawcy z Instytutem Badawczym Dróg i Mostów.
Tunel w liczbach
- Do budowy tunelu o konstrukcji żelbetowej zużyto 3,1 tys. ton stali i 28 tys. m3 betonu.
- Z uwagi na nośność gruntu tunel posadowiono na palach o średnicy 1,5 m i długościach 20 - 22 m, przedłużanych słupami.
- Głębokość odwiertów z poziomu terenu często przekraczała 30 m.
- Wykonano 186 słupopali, 154 pale przyczółkowe i tyle samo pali uszczelniających.
- Łączna długość odwiertów na całym tunelu przekroczyła 7,5 km.
- Tunel przykryty jest 26 żelbetowymi płytami o grubościach: w najcieńszym miejscu 125 cm i w najgrubszym 140 cm. Ciężar jednej płyty wynosi ok.1000 ton.
- W sumie wykopano ponad 100 tys. m3 ziemi (taka ilość wystarczyłaby np. do zasypania boiska piłkarskiego warstwą sięgającą wysokości 3 piętra).
- Na placu budowy pracowało jednocześnie 5 wiertnic z masztem o wysokości ponad 20 m.
- Ugięcie płyt podczas testów okazało się o 50 proc. mniejsze od dopuszczalnego.
