Ocieplenie budynku od wewnątrz. 4 sytuacje, w których ocieplenie budynku od wewnątrz jest zalecane

Ocieplenie budynku od wewnątrz jest niezgodne z zasadami fizyki budowli. Każdy wykładowca fizyki budowli, każdy audytor energetyczny i specjalista w dziedzinie ociepleń powie, że budynek ociepla się od zewnątrz. I będzie miał racje, ale …

Kiedy ocieplenie budynku od wewnątrz jest zalecane

Z ocieplaniem budynków od wewnątrz jest podobnie jak z antybiotykami. Wiemy, że to nic dobrego, czasem jednak tylko antybiotyk może pomóc, więc go stosujemy. Jeśli tylko można, ocieplajmy zatem budynki od zewnątrz, najlepiej materiałem trwałym, niepalnym, paroprzepuszczalnym, łatwym w obróbce i prostym w montażu, dostosowanym do każdego rodzaju tynku i nie ulegającym biodegradacji, starzeniu, niebojącym się wody.

Są jednak sytuacje, gdy od zewnątrz ocieplenie budynku jest niemożliwe.

Ułożenie izolacji po zewnętrznej stronie muru nie jest możliwe, gdy budynek:

• podlega ochronie konserwatora zabytków,
• ma wartościową elewację, np. z ciosów kamiennych lub cegły klinkierowej, którą szkoda jest zakryć warstwą ocieplenia,
• stoi w ostrej granicy działki i planowane ocieplenie znajdzie na cudzym terenie.

Są również i takie budynki, które należałoby ocieplać od wewnątrz ze względów ekonomicznych – są to obiekty przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, tj.: magazynowe, konferencyjne, wystawowe, sakralne, muzealne etc. Wszędzie tam zarządcom budynków zależy na ich ogrzaniu w ściśle określonym czasie (a więc na odpowiedniej temperaturze powietrza wewnętrznego, a nie na nagrzewaniu ogromnej masy ścian). Wtedy właśnie warto sięgnąć po ocieplenie budynku od wewnątrz.

Ocieplenie budynku od wewnątrz - jakie można zastosować rozwiązania?

Właściwe ocieplenie budynku wymaga uwzględnienia dwóch zjawisk fizycznych - transportu ciepła oraz dyfuzji pary wodnej w przegrodach warstwowych. Ocieplenie budynku od wewnątrz powoduje przesunięcie strefy przemarzania ściany, a więc również strefy wykraplania się pary wodnej do wewnątrz, co grozi zawilgoceniem przegrody i zmniejszeniem jej trwałości. Przy ocieplaniu tradycyjnym, od zewnątrz te zjawiska nie występują. Mur znajduje się zawsze w ciepłej strefie (poza strefą przemarzania) i co ważne nagrzewa się razem z pomieszczeniem. Ma tę samą temperaturę co powietrze we wnętrzu. Stabilizuje pracę układu grzewczego z uwagi na swoją dużą bezwładność cieplną i korzystnie wpływa na mikroklimat wnętrza i komfort cieplny ze względu na pojemność wilgotnościową. W murze nie następuje skraplanie się pary wodnej i nie występują w nim duże różnice temperatur między latem a zimą, co zapewnia stabilność konstrukcji.

Do ocieplania budynku od wewnątrz polecane mineralne, kapilarnie aktywne systemy płyt. Mogą wchłaniać część wilgoci (nie niosąc przy tym szkody dla właściwości cieplnych ściany), a następnie oddawać ją do pomieszczenia. Wilgoć nie gromadzi się w ścianie, co ogranicza rozwój mikroorganizmów. Wilgoć jest oddawana do wnętrza pomieszczeń w miarę potrzeb - podczas wzrostu temperatury lub w czasie wietrzenia pomieszczeń.

Najprościej mówiąc, przy odpowiedniej wentylacji, taki system pozwala na odparowanie wykroplonej wilgoci w cyklu półrocznym, a w konsekwencji na wieloletnią eksploatację ściany bez jej zawilgocenia.

Powyższe wykresy pokazują, że ściana w budynku ocieplonym od wewnątrz warstwą odpowiedniego materiału izolacyjnego ma możliwość wysychania. Muszą być jednak przy tym spełnione następujące warunki:

• opór dyfuzyjny wewnętrznej warstwy wykończeniowej S_D ≤ 0,1 m,
• krotność wymiany powietrza w mieszkaniu n ≥ 1/h.

Nie są to warunki trudne do spełnienia. Standardowo przyjmuje się, że krotność wymiany powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych powinna wynosić od 0,5 do 2 na godzinę. Należy jednak pamiętać o drugim warunku, aby opór dyfuzyjny farby stosowanej do pomalowania ścian był jak najmniejszy i zawsze sprawdzać jego wartość na opakowaniu farby. To samo dotyczy każdego innego materiału wykończeniowego, np. tapet lub okładzin.