Wentylacja kotłowni. Jakie są wymagania dla wentylacji w kotłowni gazowej?

2020-09-22 8:32
Wentylacja kotlownia
Autor: Andrzej Szandomirski Rozporządzenie Ministra Infrastruktury § 170 ust. 1 dopuszcza zamontowanie urządzeń gazowych wyłącznie w pomieszczeniach wyposażonych m.in. w instalację wentylacji. Wytyczne do jej projektowania znajdują się w polskich normach i przepisach odrębnych

Zadaniem wentylacji w kotłowni centralnego ogrzewania jest dostarczenie odpowiedniej ilości powietrza do spalania, jak i do celów wentylacyjnych. Od prawidłowej wentylacji kotłowni zależy także bezpieczeństwo użytkowników. Wytyczne do projektowania wentylacji kotłowni zapisane są w polskich normach i przepisach odrębnych.

Wentylacja kotłowni gazowej - warunki techniczne

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury § 170 ust. 1 [4] dopuszcza zamontowanie urządzeń gazowych wyłącznie w pomieszczeniach wyposażonych m.in. w instalację wentylacji. Wytyczne do jej projektowania znajdują się w polskich normach i przepisach odrębnych.

W kotłowni gazowej o mocy cieplnej do 30 kW, według pkt 2.2.1.4 [2], powinien znajdować się niezamykalny otwór o powierzchni minimum 200 cm² dla wentylacji nawiewnej, którego dolną krawędź należy umieścić nie wyżej niż 30 cm ponad poziomem podłogi, oraz dla wywiewnej z otworem umieszczonym możliwie blisko stropu.

Dopuszczalne jest doprowadzenie powietrza zewnętrznego z sąsiednich pomieszczeń wyposażonych w niezamykalny otwór wentylacyjny o powierzchni min. 200 cm². Nie wolno stosować mechanicznej wentylacji wyciągowej.

Jeżeli łączna moc cieplna mieści się w zakresie od 30 do 60 kW (pkt 2.2.2.4 [2]), kanał wentylacji nawiewnej powinien mieć powierzchnię min. 300 cm². Nie można czerpać powietrza wentylacyjnego z sąsiednich pomieszczeń.

Pozostałe wymagania są analogiczne jak dla powyżej opisanego przypadku. Dla kotłowni o mocy od 60 do 2000 kW, według pkt 2.3.8.1 [2], kanały nawiewne należy umieścić w ścianie zewnętrznej, a dolną ich krawędź nie wyżej niż 30 cm ponad poziomem podłogi. Kanały i otwory nawiewne powinny być niezamykalne, a powierzchnia tych drugich wynosić co najmniej 5 cm² na 1 kW nominalnej mocy cieplnej kotłów, nie mniej jednak niż 300 cm². Do regulacji nawiewu można stosować urządzenia zapewniające ograniczenie przekroju przepływowego, nie więcej jednak niż o 50%.

Usytuowanie otworu nawiewnego nie może powodować zagrożenia zamarzania instalacji wodnych w kotłowni. Jeżeli istnieje takie ryzyko, należy zagwarantować możliwość ogrzania powietrza zewnętrznego.

Kanał wywiewny umieszcza się możliwie blisko stropu, a powierzchnia otworów wywiewnych powinna być równa co najmniej połowie powierzchni otworów nawiewnych, nie mniejsza jednak niż 200 cm². Wykorzystanie wentylacji wyciągowej mechanicznej jest niedopuszczalne.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury [4] wyłącza obowiązek stosowania wytycznych odnośnie do wentylacji z normy [2]. Związane jest to z tym, że podawane przez nią wartości są bezpieczne, czyli zawyżone. Powierzchnia kanału nawiewnego wyliczana według normy ma dostarczyć powietrze niezbędne do spalania oraz na cele jego wymiany w pomieszczeniu kotłowni (wentylacji). W rzeczywistości, jeżeli zastosowany zostanie system powietrzno-spalinowy lub oddzielny powietrzny, dostarczający powietrze do spalania, nie trzeba kanałem wentylacyjnym nawiewnym doprowadzać go dodatkowo w tym samym celu, a jedynie w celu jego wymiany w kotłowni (wentylacji). Z tego powodu stosowanie wytycznych z normy [2], dotyczących wentylacji pomieszczeń kotłowni, nie jest obligatoryjne,a każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie.

W odniesieniu do kotłowni opalanych gazem płynnym nie ma przepisów ani norm określających przekrój kanałów wentylacyjnych. Można przyjmować wartości podobne do tych na gaz ziemny – ze względu na jego zaleganie przy podłodze,w pomieszczeniu należy wykonać dwa kanały wyciągowe o wymaganym przekroju. Otwór jednego trzeba zlokalizować pod sufitem, a drugiego nad podłogą,a jej spadek powinien być wykonany w kierunku kanału wywiewnego [1].

Wentylacja kotłowni - odprowadzenie spalin, kanały spalinowe

Grzewcze urządzenia gazowe, takie jak kotły ogrzewcze czy grzejniki wody przepływowej, niezależnie od ich obciążeń cieplnych, należy podłączyć na stałe z indywidualnymi kanałami spalinowymi, z uwzględnieniem instrukcji technicznej ich producenta, o której mowa w przepisach dotyczących zasadniczych wymagań dla tego typu urządzeń – § 174 ust. 1 [4].

Przewody i kanały spalinowe odprowadzające od nich spaliny na zasadzie ciągu naturalnego powinny mieć przekroje wynikające z obliczeń oraz zapewniać podciśnienie ciągu w wysokości odpowiedniej dla typu i mocy cieplnej urządzenia – § 174 ust. 2 [4]. Dopuszcza się wykorzystanie zbiorczych przewodów systemów powietrzno-spalinowych, przystosowanych do pracy z urządzeniami z zamkniętą komorą spalania, wyposażonymi w zabezpieczenia przed zanikiem ciągu kominowego – § 174 ust. 3 [4]. Dozwolone jest również wykorzystywanie indywidualnych przewodów powietrznych i spalinowych jako zestawu wyrobów służących do doprowadzenia powietrza do urządzenia gazowego i odprowadzenia spalin na zewnątrz – § 174 ust. 4 [4]. Pozwala się także na przyłączenie w pomieszczeniu kotłowni kilku kotłów do wspólnego kanału spalinowego w przypadku:

  • gdy pobierają powietrze do spalania z pomieszczenia, pod warunkiem zastosowania skrzyniowego przerywacza ciągu lub wyposażenia urządzeń w czujniki zaniku ciągu kominowego, wyłączających równocześnie wszystkie kotły,
  • wykonania dla kotłów z palnikami nadmuchowymi przewodu spalinowego o przekroju poprzecznym nie mniejszym niż 1,6 sumy przekrojów przewodów odprowadzających spaliny z poszczególnych urządzeń, a także wyposażenia wylotu przewodu spalinowego w czujnik zaniku ciągu kominowego, wyłączającego równocześnie wszystkie kotły – § 174 ust. 5 [4]. Przewody i kanały spalinowe powinny być dostosowane do warunków pracy danego typu urządzenia gazowego, z którego odprowadzają spaliny – § 174 ust. 6 [4]. Dopuszczalne jest instalowanie przepustnic w przewodach odprowadzających spaliny z poszczególnych urządzeń, jeżeli ich działanie nie zakłóca przepływu spalin – § 174 ust. 8 [4]. Urządzenia gazowe wyposażone w palniki nadmuchowe powinny być połączone przewodami z kanałami spalinowymi, których przekroje należy dobierać z uwzględnieniem nadciśnień występujących w komorach spalania tych urządzeń – § 174 ust. 9 [4]. Indywidualne koncentryczne przewody powietrzno-spalinowe lub oddzielne powietrzne i spalinowe od urządzeń gazowych z zamkniętą komorą spalania mogą być wyprowadzone przez zewnętrzną ścianę obiektu, jeżeli urządzenia te mają nominalną moc cieplną nie większą niż (§ 175 ust. 1 [4]):
  • 21 kW – w wolno stojących budynkach jednorodzinnych, zagrodowych i budynkach rekreacji indywidualnej,
  • 5 kW – w pozostałych obiektach mieszkalnych. Odległość między wylotami tych przewodów powinna być nie mniejsza niż 3 m, a wylotów od najbliższej krawędzi okien otwieranych i ryzalitów przesłaniających nie mniejsza niż 0,5 m – § 175 ust. 3 [4].

Wyloty przewodów od urządzeń o nominalnej mocy cieplnej do 5 kW wyprowadzonych przez ścianę powinny znajdować się wyżej niż 2,5 m ponad poziomem terenu. Dopuszczalne jest ich sytuowanie poniżej 2,5 m, lecz nie mniej niż 0,5 m ponad poziomem terenu, jeżeli w odległości do 8 m nie znajduje się plac zabaw dla dzieci lub inne miejsca rekreacyjne – § 175 ust. 287 [4]. Względem budynków produkcyjnych i magazynowych oraz hal sportowych i widowiskowych nie ma ograniczenia nominalnej mocy cieplnej urządzeń z zamkniętą komorą spalania, od których indywidualne koncentryczne przewody powietrzno-spalinowe lub oddzielne powietrzne i spalinowe są wyprowadzone przez zewnętrzną ścianę obiektu, jeżeli jej odległość od granicy działki budowlanej wynosi co najmniej 8 m, od ściany innego budynku z oknami nie mniej niż 12 m, a wyloty przewodów znajdują się wyżej niż 3 m ponad poziomem terenu – § 175 ust. 4 [4].

Do kotłowni o mocy cieplnej do 30 kW, według pkt 2.2.1.5 [2], przekrój i wysokość kanału spalinowego należy określić na podstawie obliczeń. W przypadku kotłów z palnikami inżektorowymi najmniejszy wymiar przekroju lub średnica kanału spalinowego powinny wynosić co najmniej 14 cm, a wysokość zapewniać wymaganą wartość ciągu. Do modeli z palnikiem nadmuchowym parametry kanału spalinowego trzeba również określić na podstawie obliczeń i wytycznych producenta urządzenia.

Jeśli łączna moc cieplna wynosi od 60 do 2000 kW, według pkt 2.3.2 [2] komin należy lokalizować jak najbliżej kotłów, w najwyższej części budynku przy ścianach wewnętrznych. Dopuszczalne jest jego przybudowanie do ścian zewnętrznych i wykonanie jako wolno stojącego. Zaleca się przy ciągu grawitacyjnym, aby odległość komina od kotła była mniejsza niż 0,5 jego wysokości.

Literatura

  1. K. Mizielińska, J. Olszak, „Olejowe i gazowe źródła ciepła”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005.
  2. PN-B-02431-1 „Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwa gazowe o gęstości względnej mniejszej niż 1. Wymagania”.
  3. Rozporządzenie Ministra Budownictwa z dnia 14 lipca 2006 r. w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (DzU z 2006 r. nr 136, poz. 964).
  4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2002 r. nr 75, poz. 690).
Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE
Czytaj więcej