Skutecznym sposobem ochrony materiałowej przed korozją siarczanową jest zastosowanie cementu portlandzkiego odpornego na siarczany (wyróżnik HSR).
Co to jest cement niskoalkaliczny?
Cement niskoalkaliczny to cement o niskiej zawartości rozpuszczalnych alkaliów. Niektóre rodzaje kruszywa zawierają rozpuszczalne w środowisku alkalicznym minerały, tzw. reaktywną krzemionkę. Reaguje ona w betonie z alkaliami, których źródłem jest m.in. cement. W wyniku tej reakcji na powierzchni ziaren kruszywa powstają krzemiany sodu i potasu zdolne do wiązania wody i pęcznienia. Generuje to wewnętrzne naprężenia, które zwykle prowadzą do spękania betonu i utraty nośności konstrukcji. Jednym z najprostszych sposobów ochrony materiałowej betonu w celu uniknięcia takiej reakcji jest stosowanie cementu niskoalkalicznego (wyróżnik NA).
Ciepło wydzielane w procesie hydratacji cementu
W wyniku procesu hydratacji cementu może pojawić się duża różnica temperatur pomiędzy wnętrzem a powierzchnią konstrukcji. Ma to miejsce szczególnie w przypadku elementów o dużych przekrojach lub dużej kubaturze. Wywołane dużym gradientem temperatur naprężenia prowadzą do powstawania mikrospękań betonu, które znacznie obniżają wytrzymałość i trwałość całej konstrukcji. Dlatego w przypadku betonowania konstrukcji o większych przekrojach i jednocześnie wymaganej wysokiej wytrzymałości zaleca się zastosowanie cementu, który cechuje się mniejszą ilością wydzielanego ciepła w procesie twardnienia. Wśród cementów portlandzkich wyższych klas takim cementem jest właśnie cement HSR 52,5.
