Analiza finansowa opłacalności inwestycji

Wodę użytkową w domach jednorodzinnych najczęściej ogrzewa się: węglem, olejem opałowym, gazem, drewnem lub prądem elektrycznym. Koszt energii zaoszczędzonej dzięki zainstalowanym kolektorom, będzie zatem różna, w zależności od stosowanej dotychczas technologii.

Na rynku istnieje wiele analiz finansowych opłacalności inwestycji w OZE. Różnice pomiędzy nimi wynikają z różnic w przyjętych założeniach oraz w mechanizmach kalkulacji.

Narodowy Fundusz przeprowadził wnikliwą analizę opłacalności inwestycji w kolektory słoneczne w różnych wariantach: intensywności dopłat, wykorzystywanego źródła energii oraz liczby osób korzystających z instalacji. Analiza wykonana przez NFOŚiGW została oparta na danych uzyskanych w trakcie realizacji projektów pilotażowych dofinansowania instalacji solarnych w Szczawnicy, Suchej Beskidzkiej, powiecie Suskim i w Łodzi.

Analiza NFOŚiGW zakłada bardziej rygorystyczne warunki brzegowe niż inne analizy występujące na rynku.

Im kosztowniejsze źródło energii było dotychczas stosowane – tym większe oszczędności przynosi instalacja kolektorów i tym większa jest stopa zwrotu takiej inwestycji.

Przeprowadzona analiza pokazuje, że najbardziej opłacalny finansowo jest montaż kolektorów przy ogrzewaniu wody prądem elektrycznym.

Również efekt ekologiczny – kluczowy z punktu widzenia NFOŚiGW – jest w tym wypadku największy, gdyż sprawność klasycznej elektrowni węglowej, generującej prąd potrzebny do ogrzania wody, jest rzędu 20%.

Możliwe do uzyskania oszczędności zależą nie tylko od dotychczasowego źródła ogrzewania, lecz również od liczby osób korzystających z instalacji kolektorowej. Dla 5-cio osobowej rodziny ogrzewającej wodę elektrycznością roczne oszczędności przekroczą 1,5 tys. zł a koszt inwestycji zrealizowanej z dopłatą Narodowego Funduszu powinien zwrócić się po 5-6 latach. Przy ogrzewaniu olejem opałowym lub gazem, okres zwrotu będzie dłuższy – ok. 10 lat.