Wzrost kosztów budowy budynków mieszkalnych
Nowelizacja Warunków technicznych tworzy przypadki szczególne, gdzie dla zapewnienia izolacyjności akustycznej, należy stosować nowe, niestety droższe technologie. Powodem są nowe wymagania względem izolacyjności termicznej.
Wprowadzona w ostatnim czasie nowelizacja Warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz.U. 201, poz. 1238 z 2008 r.) tworzy w procesie projektowania przypadki szczególne, gdzie dla zapewnienia izolacyjności akustycznej należy stosować dotychczas niewykorzystywane nowe, droższe technologie.
Powodem są nowe wymagania stawiane izolacyjności termicznej przegród. Takim przypadkiem jest ściana między jednostką mieszkalną a wspólnym korytarzem w mieszkalnych budynkach jednorodzinnych i zamieszkania zbiorowego. W załączniku 2 rozporządzenia w tabeli wymagań względem współczynnika przenikania ciepła U dla budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego jest postawione wymaganie, aby wartość współczynnika Umax wynosiła 1,0 W/(m2K) dla przegrody pomiędzy pomieszczeniami a korytarzami. Zgodnie z działem IX Warunków technicznych (dotyczącym ochrony przed hałasem) ta przegroda w budynkach mieszkalnych musi mieć wskaźnik izolacyjności akustycznej R'A1 nie mniejszy niż 50 dB. Dotychczas na rynku funkcjonowało kilka technologii jednowarstwowych, które pozwalały uzyskać odpowiednią izolacyjność akustyczną (beton komórkowy, ceramika, elementy wapienno-piaskowe, beton prefabrykowany). Dzisiaj po dołączeniu do wymagań względem izolacyjności akustycznej wymagań względem izolacyjności termicznej w zasadzie dostępna jest jedna technologia jednowarstwowa, a wszelkie pozostałe należy uzupełniać dodatkową warstwą “ocieplenia” podobnie jak przegrody zewnętrzne.
W efekcie tego nowego wymagania wszystkie klasyczne rozwiązania techniczne od lat funkcjonujące na rynku budowlanym na przegrodę między mieszkaniem a korytarzem spełniające dotychczas wymaganie izolacyjności akustycznej będą droższe o koszt materiału dodatkowego “ocieplenia”, materiałów dodatkowych i robocizny. Należy również do tego doliczyć utratę powierzchni ze względu na przyrost grubości przegrody. Sytuacja powyższa powoduje podniesienie kosztów budowy budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego.
Z logicznego punktu widzenia to wymaganie wydaje się być mało uzasadnione. W przypadku przegrody między dwoma pomieszczeniami ogrzewanymi nie ma wymagań izolacyjności termicznej dla przegrody. Z tego powodu na rynku jest dostępnych kilka technologii o wysokich parametrach izolacyjności akustycznej. Skoro nie ma wymagań dla izolacyjności termicznej pomiędzy dwoma ogrzewanymi pokojami, to dlaczego jest pomiędzy każdym wspólnym korytarzem, w tym również ogrzewanym, a pokojem?
Problem ten można rozwiązać na kilka następujących sposobów:
1. Obniżyć wymaganie względem izolacyjności termicznej dla tej przegrody.
2. W tabeli w załączniku 2 w wierszu 2 wpisać, iż wymaganie dotyczy korytarzy nieogrzewanych, a nie wszystkich korytarzy, w tym też ogrzewanych.
3. Obniżyć wymaganie izolacyjności akustycznej dla przegrody między mieszkaniem a korytarzem z wartości R'A1 ≥ 50 dB na R'A1 ≥ 40 dB.
Z punktu widzenia dbałości o klimat i ograniczenia konsumpcji paliw do ogrzewania budynków oraz dbałości o klimat akustyczny użytkowania budynków tylko rozwiązanie 2 jest sensowne.
