Spis treści
- Zmieniające się wymagania izolacyjności cieplnej – dane historyczne
- Docieplenie a efektywność energetyczna
- Ocena istniejącej warstwy ocieplenia
- Zasady montażu drugiej warstwy izolacji EPS
- Efekty końcowe – nie tylko estetyka, ale też realne oszczędności
Zmieniające się wymagania izolacyjności cieplnej – dane historyczne
Stosowane w latach 90 grubości izolacji 5 lub 6 cm często nie zapewniają dziś spełnienia wymogów izolacyjności przegrody ściany zewnętrznej zawartych w rozporządzeniu ministerialnym. Grubość oraz rodzaj materiału są kluczowymi parametrami określającymi efektywność energetyczną. Im niższa wartość U, tym mniejsze straty ciepła. Poniżej w tabeli zestawiono jak zmieniały się w czasie wymogi tego parametru dla ścian zewnętrznych.
| Rok | Współczynnik U |
| 1957–1981 | 1,16–1,42 |
| 1982–1990 | 0,75 |
| 1991–2001 | 0,55–0,70 |
| 2002–2008 | 0,30–0,50 |
| Od 2009 | 0,30 |
| Od 2014 | 0,25 |
| Od 2017 | 0,23 |
| Od 2021 | 0,20 |
Docieplenie a efektywność energetyczna
Izolacyjność cieplna budynku ma bezpośredni wpływ na jego zapotrzebowanie na energię, co przekłada się na klasę energetyczną obiektu.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Rozwoju i Technologii, od 2026 roku wszystkie budynki mieszkalne będą klasyfikowane w systemie klas energetycznych – od A+ do G.
Opracowane przez Stowarzyszenie Systemów Ociepleń wytyczne zawierają warunki jakie powinny być spełnione podczas aplikacji drugiej warstwy na elewację. Dotyczą one wyłącznie izolacji z płyt styropianowych EPS, zarówno tej pierwszej jak i tej drugiej warstwy.
Zastosowanie metody tzw. „ocieplenia na ocieplenie” pozwala znacząco ograniczyć koszty inwestycji. Rezygnacja z demontażu starej warstwy izolacyjnej oraz z utylizacji styropianu pokrytego klejem cementowym i tynkiem eliminuje wydatki sięgające nawet kilku tysięcy złotych.
Istotne są również względy środowiskowe – ograniczenie odpadów budowlanych wpisuje się w ideę zrównoważonego budownictwa.
i
Ocena istniejącej warstwy ocieplenia
Podstawą do przeprowadzenia tego procesu jest rzetelna ocena nośności istniejącej warstwy. Jej przedmiotem powinny być co najmniej 2–3 odkrywki o wielkości min. 1 m2 w celu stwierdzenia stanu podłoża pod istniejącym ociepleniem, rodzaju styropianu, powierzchni klejenia, ilości użytych kołków.
Istniejąca warstwa będzie podłożem dla nowej warstwy dlatego należy zbadać:
- stan wyprawy zewnętrznej,
- przyczepność warstwy zbrojącej z tynkiem,
- przyczepność styropianu z warstwą zbrojącą,
- wytrzymałość styropianu na rozciąganie,
- przyczepność kleju pomiędzy ścianą a styropianem,
- nośność podłoża.
Po pozytywnej ocenie pierwszej warstwy izolacji należy przeprowadzić prace przywracające stan po odkrywkach.
i
Zasady montażu drugiej warstwy izolacji EPS
Zaleca się przyklejanie drugiej warstwy styropianu na całej powierzchni. Możliwe jest również klejenie metodą obwodowo-punktową zapewniającej min. 40% powierzchni klejenia. Obligatoryjne jest zastosowanie łączników mechanicznych. Do mocowania zaleca się kołki z trzpieniem metalowym wkręcanym. Trzpień powinien być zabezpieczony antykorozyjnie lub nierdzewny. Średnica talerzyka nie mniejsza niż 60 mm. Należy dobrać długość kołka, która zapewni przejście przez wszystkie warstwy i odpowiednią głębokość zakotwienia do istniejącego podłoża. Określa się minimalną ilość kotwień, tj. 6 sztuk na 1 m².
Płyty styropianowe mocuje się na elewacji na tzw. mijankę. Nową warstwę styropianu należy ułożyć z przesunięciem względem pierwszej warstwy tak, aby boki płyt styropianowych się nie pokrywały. W końcowym etapie należy zamontować obróbki blacharskiej i parapety uwzględniające nową warstwę docieplenia.
Zastosowany system docieplenia powinien mieć Aprobatę Techniczną, która uwzględnia przeprowadzenie tego rodzaju prac renowacyjnych.
i
Efekty końcowe – nie tylko estetyka, ale też realne oszczędności
Warstwa tynkarska stanowi zwieńczenie prowadzonych prac, nadając budynkowi estetyczny i odświeżony wygląd. Dzięki niej eliminujemy również niedoskonałości starej elewacji, które powstały na skutek wieloletniego oddziaływania czynników atmosferycznych, zabrudzeń, uszkodzeń mechanicznych, pleśni, odspojeń czy widocznych śladów po kołkach.
Poza poprawą walorów wizualnych zyskujemy realne korzyści użytkowe: cieplejszy dom, większy komfort termiczny, niższe zużycie energii, ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oraz mniejsze koszty eksploatacji budynku w ujęciu miesięcznym.
