Metodą dokładną łatwiej ocenić hałas wyposażenia technicznego budynku

2009-06-22 13:30

Prowadzenie odbiorów budynków w zakresie oceny parametrów użytkowych nadal stwarza wiele niepewności w zakresie procedur prowadzenia pomiarów, a przepisy budowlane pozostawiają wielki obszar do indywidualnej interpretacji - tak odmiennej jak każda budowa.

Przykładem jest ocena emisji hałasu od wyposażenia technicznego budynku. Nowelizacja Warunków technicznych z dnia 12.03.2009 r. wskazuje na stosowanie normy PN-B-02156:1987 "Akustyka budowlana. Metody pomiaru poziomu dźwięku A w budynkach" do oceny emisji hałasu wyposażenia technicznego budynku, co w świetle rynku wspólnotowego w kraju związkowym wydaje się dziwnym archaizmem. Konsensusem wspólnotowym w zakresie prowadzenia pomiarów hałasu od wyposażenia technicznego budynku w pomieszczeniach jest norma, która w Polsce ma oznaczenie PN-EN ISO 16032:2006 "Akustyka. Pomiar ciśnienia akustycznego od urządzeń wyposażenia technicznego w budynkach. Metoda dokładna." Zawarta w tytule normy informacja, że chodzi o metodę dokładną, może sugerować, że procedury pomiarowe będą skomplikowane i przez to zniechęcać do stosowania tej normy. Jednak w praktyce procedury metody dokładnej przekładają się na łatwiejszą ocenę poziomu hałasu niż procedury zawarte w normie obowiązkowej do stosowania tj. w PN-B-02156:1987. Przykładowo procedura wykonywania w mieszkaniu pomiaru emisji hałasu od dźwigu osobowego przedstawiona w normie PN-B-02156:1987 nie ma w zasadzie określonej procedury wymuszania dźwięku (warunki pracy podczas pomiaru). Natomiast w normie PN-EN ISO 16032:2006 są określone warunki pracy dźwigu osobowego, co pozwala na powtórzenie pomiarów przez inną jednostkę i daje możliwość porównania wyników badania przeprowadzonego na tym samym obiekcie przy takich samych warunkach pracy przez dwie jednostki kontrolne. Podobnie ma się sytuacja w zakresie oceny hałasu systemów wentylacyjnych, czy klimatyzacyjnych, których praca jest okresowa, a działanie sprężarki najgłośniejszego urządzenia trwa krótko ze względu na optymalizację pracy w celu zaspokojenia zapotrzebowania na chłód. Problemem technicznym przy ocenie hałasu do odbioru wyposażenia technicznego budynków jest głównie czas pracy urządzenia w stosunku do czasu rejestracji poziomu dźwięku. W obowiązkowej do stosowania normie PN-B-02156:1987 ustalenie czasu rejestracji w stosunku do czasu pracy nie jest wprost zdefiniowane. W absurdalnie skrajnej sytuacji ocena hałasu emitowanego podczas cyklu spłukiwania sedesu może wymagać nawet 16 godzin prowadzenia pomiarów poziomu dźwięku w pomieszczeniu. W normie PN-EN ISO 16032:2006 czas pomiarów jest dokładnie powiązany z cyklem pracy, co pozwala na szybką ocenę emisji hałasu w budynku dla urządzeń technicznych.

Stosowanie normy PN-EN ISO 16032:2006 nie stoi w sprzeczności z oceną wartości dopuszczalnych według normy PN-B-02151-02:1987 "Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach". Wartości są wyznaczane nawet w zakresie większym niż potrzebny do oceny dopuszczalnych wartości. Wskazanie na pomiar wartości LCmax jest zgodne z duchem oceny uciążliwości dźwięku odbieranej bardziej subiektywnie, w której to większy udział mają dźwięki nisko częstotliwościowe. Miłym gestem Ministra Infrastruktury, dla upowszechnienia procesu oceny parametrów użytkowych obiektów, byłoby wskazanie również na normę PN-EN ISO 16032:2006 jako zbioru zasad prowadzenia pomiarów poziomu dźwięku od wyposażenia technicznego budynku.

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE
Czytaj więcej