Domieszki do betonu Mapei stworzone do budowy Kanału Panamskiego
Przy rozbudowie Kanału Panamskiego zostanie użyte 5 500 000 m3 mieszanki betonowej o bardzo wysokich parametrach technicznych. Domieszki do betonu Mapei, stworzone specjalnie na potrzeby tej inwestycji, zostały wykorzystane przy renowacji istniejących śluz i budowie nowych.
Domieszki do betonu Mapei
Do renowacji istniejących śluz Gatún na Kanale Panamskim Mapei zaproponowało betonową mieszankę składającą się z zaprawy PLANITOP 15, żwiru w równych proporcjach oraz preparatu MAPECURE SRA, aby zmniejszyć ryzyko skurczu i powstawania rys. Stuletnia betonowa konstrukcja śluzy wymagała naprawy, a jej lokalizacja 30,5 m poniżej poziomu gruntu wymusiła decyzję o budowie specjalnej instalacji do mieszania składników mieszanki betonowej na powierzchni ziemi i dostarczaniu gotowej mieszanki betonowej z wykorzystaniem technologii aplikacji podwodnej. Gotową mieszankę wtłoczono do większego zbiornika pełniącego funkcję formy i przetransportowano grawitacyjnie z powierzchni terenu do miejsca naprawy. Najważniejszą cechą mieszanki wykorzystaną przy naprawie śluzy były długotrwale utrzymujące się właściwości reologiczne mieszanki, uzyskane dzięki domieszkom do betonu Mapei.
Do budowy nowych śluz Mapei musiało stworzyć zupełnie nowe domieszki do betonu. Istotne było aby betonowe konstrukcje nowych śluz na Kanale Panamskim można było budować bezpośrednio w wodzie. Drugim założeniem do produkcji domieszek do betonu była stuletnia gwarancja na bezawaryjną pracę śluz. Z opracowanych przez Mapei domieszek mozna będzie wyprodukować 5 500 000 m3 mieszanki betonowej specjalnie stworzonej na potrzeby tej ogromnej inwestycji.
Trudnością przy projektowaniu składu domieszek do betonu było wykorzystanie dwóch cementów na budowie Kanału Panamskiego: CEMEX, typ II, który jest używany po stronie Pacyfiku i cement Panama, typu II wg normy ASTM, używany po stronie Atlantyku. Domieszki do betonu musiały być więc kompatybilne z surowcami wybranymi do budowy. Mapei przeprowadziło badania aby dopasować domieszki do betonu do surowców: kruszywa bazaltowego i bazaltowej pucolany, oraz utrzymania plastyczności w połączeniu z każdym rodzajem cementu. W wyniku Mapei zaprojektowało domieszkę DYNAMON XP2.
Na kolejnym etapie budowy Kanału Panamskiego pojawiła się konieczność utrzymania wytrzymałości mechanicznej betonu. Dlatego Mapei wykonało chemiczną i mineralogiczną charakterystykę wykorzystanych surowców (drobnoziarnistego piasku, pucolany i cementu); rekomendację techniczną dla właściwego wyboru flokulacyjnych i koagulacyjnych materiałów do czyszczenia kruszyw; chemiczną i petrograficzną analizę aktywności pucolanowej piasku bazaltowego w celu zredukowania i zoptymalizowania jego zawartości w naturalnej pucolanie. Po tych badaniach Mapei opracowało innowacyjną domieszkę do betonów DYNAMON XP2 EVOLUTION 1. Nowy produkt wykazał się szczególną skutecznością w zakresie upłynnienia mieszanki betonowej i utrzymania właściwej konsystencji podczas transportu i betonowania.
Autor: MAPEI
Kanał Panamski łączy dwa oceany i pozwala statkom uniknąć opłynięcia Ameryki Południowej.
Inwestycja w Kanale Panamskim
W tej chwili trwa rozbudowa Kanału Panamskiego. Inwestyję rozpoczęto w roku 2007 i ma ona zostać ukończona w roku 2014. Celem inwestycji jest podwojenie przepustowości Kanału Panamskiego. To zostanie osiągnięto dzięki budowie dwóch nowych systemów śluz (jednego od strony Atlantyku i drugiego od strony Oceanu Spokojnego). W ten sposób zostanie dodany trzeci tor. Nowe komory śluz będą miały długość 427 m, szerokość 55 m oraz 18 m głębokości na odcinku o całkowitej długości 1,5 km. Kanał Panamski stanie się więc dostępny również dla kontenerowców Post-Panamax. Statki Post-Panamax wyróżnia długość (nawet 366 metrów) i szerokość do 49 metrów. Statki mogą przewieźć do 12 000 TEU (twenty-feet equivalent unit, międzynarodowa jednostka pojemności, której nazwa pochodzi od wymiarów standardowego kontenera), tj. prawie 4 razy więcej niż zwykły kontenerowiec typu Panamax.
Inwestycja w Kanale Panamskim ma wartość 3,22 miliarda USD, ale całkowity koszt prac prowadzonych w Kanale Panamskim sięga 5,25 miliarda USD i zostanie sfinansowany przez rząd, dzięki podniesieniu o 3,5% opłat za przebycie kanału na następne 20 lat.
Kluczowymi elementami tej inwestycji są dwie ogromne śluzy. Jedna śluza znajdzie się na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego, a druga na wybrzeżu Oceanu Spokojnego. Zakres prac obejmuje wykopanie dojść do kanału po obu stronach na długości 11,2 km i szerokości 218 metrów. Nowe śluzy będą składały się z trzech komór: niższej, średniej i wyższej, regulowanych dzięki czterem przesuwnym bramom, które zostały zaprojektowane w taki sposób, by ułatwić statkom przepłynięcie z poziomu oceanu na poziom jeziora Gatún i z powrotem. Każda z komór będzie wyposażona w trzy boczne niecki dla optymalizacji zużycia wody. Tak jak ma to miejsce w przypadku istniejących śluz, nowe będą napełniane i opróżniane dzięki sile grawitacji, bez konieczności stosowania pomp (200 milionów litrów wody na każdą przeprawę).
Historia Kanału Panamskiego
Kanał Panamski to jedna z najważniejszych budowli inżynieryjnych na świecie. Kanał Panamski wykopano w najwęższym punkcie i w najniższej części pasma górskiego Kordyliery Środkowej łączącej kontynent północnoamerykański z południowoamerykańskim. Podróż statkiem po kanale, na który składają się jezioro Gatún, dolina Culebra Cut i system śluz (Miraflores i Pedro Miguel po stronie Pacyfiku i Gatún po stronie Atlantyku) trwa od 6 do 10 godzin.
System śluz, który pozwala statkom uniknąć opływania Ameryki Południowej, został wybudowany przez Stany Zjednoczone w latach 1904-1914. Kanał Panamski ma długość 81,1 km. Maksymalna głębokość 12 metrów, szerokość 240-300 metrów w jeziorze Gatún i 90-150 metrów w dolinie Culebra Cut. Oficjalne otwarcie Kanału Panamskiego odbyło się w 15 sierpnia 1914 roku, planowany termin zakończenia inwestycji przypadnie więc na stulecie Kanału. W latach 1914-2010 z Kanału Panamskiego skorzystało 1 004 037 statków.
Liczba pracowników zaangażowanych w budowę Kanału Panamskiego od 1904 do 1913 - 56 307 osób z całego świata. Liczba pracowników zaangażowanych w budowę we wrześniu 2010 - 9759 osób.