Sufity dźwiękochłonne: ABC specjalisty

Ustroje dźwiękochłonne są to konstrukcje wykonane z kilku materiałów, nie tylko dźwiękochłonnych, wyposażone w elementy do montażu na ścianach czy sufitach i skonstruowane w taki sposób, aby mogły pochłaniać dźwięki w określonym paśmie częstotliwości. Ze względu na kształt rozróżnia się ustroje płaskie i przestrzenne.

Ustrojami płaskimi są konstrukcje podstropowe lub naścienne, wykonane z płyty czołowej montowanej do szkieletu nośnego. Ze względu na rodzaj płyty czołowej można rozróżnić ustroje z:

• blach perforowanych,
• gipsu,
• drewna,
• materiałów drewnopochodnych,
• płyt z wełny mineralnej.

Konstrukcje ścienne, a akustyka?

Ustroje przestrzenne to pojedyncze elementy wiszące w określonych konfiguracjach pod stropem lub swobodnie w przestrzeni pomieszczenia. Właściwości dźwiękochłonne ustrojów zależą od rodzaju płyty czołowej, od rodzaju i grubości wkładki dźwiękochłonnej (najczęściej jest nią wełna mineralna), głębokości ustroju (odległości od powierzchni odbijającej), a w przypadku ustrojów przestrzennych od ich wymiarów i rozmieszczenia (liczby sztuk przypadającej na 1 m²).

Dźwiękochłonne sufity podwieszane

Najbardziej znanymi ustrojami dźwiękochłonnymi stosowanymi w pomieszczeniach są sufity podwieszane. Sufity te, oprócz funkcji dźwiękochłonnych mogą znaleźć inne zastosowanie, tj.: dekoracyjne, ognioodporne, maskujące elementy instalacji elektrycznych, wentylacyjnych, grzewczych, obniżające wysokość pomieszczeń oraz klimatyzacyjne).

Kiedy stosowane są sufity podwieszane?

Sufity podwieszane stosuje się w przypadkach konieczności zwiększenia izolacyjności stropu od dźwięków powietrznych (najczęściej wtedy, gdy taka potrzeba występuje tylko w przypadku nielicznej liczby stropów). Najkorzystniejsze parametry akustyczne uzyskuje się stosując sufity podwieszane z płyt gipsowo-kartonowych zamocowanych do konstrukcji wykonanej z kształtowników zimnogiętych z wypełnieniem wełną mineralną lub szklaną. Mogą być również stosowane układy warstwowe z płyt z wełny mineralnej (z wyłączeniem wełny mineralnej typu lamela) pokrytych tynkiem. Nie należy stosować izolacyjnych sufitów z płyt styropianowych pokrytych tynkiem lub płytą gipsowo-kartonową, ponieważ takie rozwiązanie pogarsza izolacyjność akustyczną stropu. Istnieją sufity podwieszane charakteryzujące się równocześnie właściwościami dźwiękoizolacyjnymi i dźwiękochłonnymi. Najczęściej stosuje się je w budynkach użyteczności publicznej, jeśli niezbędne jest wprowadzenie w pomieszczeniach dodatkowej chłonności, a równocześnie w przestrzeni ponad sufitem podwieszonym instalowane są urządzenia emitujące hałas o znacznych poziomach.
Sufity podwieszane przeznaczone do stosowania jako elementy łączące pomieszczenia (ścianki działowe dochodzą tylko do sufitu podwieszonego) powinny charakteryzować się odpowiednią izolacyjnością wzdłużną. W Polsce produkuje się wiele odmian mat i płyt z wełny skalnej i szklanej. Niestety, choć mają dużą chłonność akustyczną, ze względu na brak dekoracyjnego wykończenia mogą być stosowane jako wkładki dźwiękochłonne w ustrojach i zabezpieczeniach przeciwhałasowych. W krajach Unii Europejskiej najliczniejszą grupą są płyty sufitów podwieszanych oraz kompletne rozwiązania sufitów i paneli naściennych z dekoracyjnych płyt dźwiękochłonnych, wykonanych z wełny skalnej, włókna szklanego, wełny mineralnej formowanej na mokro oraz płyt drewnopochodnych. Firmy proponują wiele odmian płyt sufitowych, różniących się gęstością (sztywnością), grubością oraz fakturą zewnętrzną przystosowującą płyty do stosowania w różnych warunkach.
Właściwości dźwiękochłonne sufitów zależą nie tylko od rodzaju i grubości płyt, ale również od wysokości zawieszenia sufitu (jego odległości od stropu). Należy zwrócić uwagę, że z reguły podawane są właściwości dźwiękochłonne dla jednej wysokości sufitu – najczęściej 200 mm, a współczynniki pochłaniania dźwięku tego samego sufitu są różne, zwłaszcza w paśmie niskich częstotliwości, dla różnych wysokości zawieszenia.