Ocieplanie w pytaniach i odpowiedziach
W odpowiedzi na pytania czytelników serwisu odnośnie poprawności wykonania ocieplenia budynku publikujemy poniższy artykuł. Zapraszamy do zapoznania się z jego treścią.
1. Budynek jest wykonany z betonu komórkowego w systemie ściany jednowarstwowej (bloczki P+W o gr. 36 cm, na zaprawie klejowej). Jak docieplić budynek poprawnie, bez konieczności przemieszczenia stolarki, która jest wbudowana w połowie grubości ściany. Ściany od zewnątrz są otynkowane.
Aby nie doprowadzać do niepotrzebnego bałaganu – okna pozostawiamy w tym miejscu, w którym zostały zamontowane. Ocieplenie elewacji wykonujemy według zwykłych zasad, jedynie powierzchnie ościeży wokółokiennych wymagają baczniejszej analizy. Należy pamiętać, by na ich powierzchni również znalazła się warstwa materiału izolacyjnego. Często zaleca się skucie tynku, żeby stworzyć miejsce na ocieplenie. Można w ten sposób uzyskać dodatkowe 1,5–2 cm warstwy izolacji termicznej. Każdy centymetr, który uda się uzyskać przy wykonywaniu ocieplenia, pomoże zmniejszyć zasięg i wpływ mostka termicznego. Ograniczeniem jest również kształt samego elementu stolarki okiennej, czyli przestrzeń, którą pozostawia nam ościeżnica okna. Zawsze ze względów estetycznych należy pozostawić część ościeżnicy jako widoczny, nieosłonięty element stolarki. Po skuciu tynku ocieplenie powinno się zmieścić, w taki sposób, by nie zakłócać wyglądu stolarki okiennej z zewnątrz.
2. Czy ocieplanie budynków zabytkowych od wewnątrz jest technicznie uzasadnione i czy są takie technologie wykonywania tego typu docieplania, które w 100% (bez dodatkowych warunków, takich jak sprawna wentylacja lub suche ściany) zastąpić mogą docieplanie ścian od zewnątrz?
Rozwiązania takie istnieją, ale błędne jest stwierdzenie, iż ocieplenie od wewnątrz w 100% może zastąpić ocieplenie zewnętrze. Oczywiście, licząc jedynie wartość współczynnika przenikania ciepła U to izolacyjność ściany, przy obu systemach ocieplania, będzie taka sama. Jednak będzie zupełnie inny schemat pracy takiej przegrody. Przy wykonaniu ocieplenia od wewnątrz będzie on mniej korzystny, gdyż części masywne budynku będą narażone na znacznie szybsze zmiany temperatury i wilgoci. Bufor cieplno-wilgotnościowy, jakim jest pomieszczenie, nie ma wpływu na warunki cieplno-wilgotnościowe panujące w murze.Dostępne są na naszym rynku rozwiązania do wykonywania ocieplenia od wewnątrz – spienione płyty krzemianowo-wapienne. Zaleca się stosowanie tych płyt do grubości kilku (ok. 5) centymetrów. Możliwe jest wówczas obniżenie współczynnika przenikania ciepła w niewielkim zakresie, co pozwala uzyskać pewną poprawę komfortu i ekonomiki użytkowania obiektu. Jednak zastosowanie izolacji o większej grubości, mogące w znacznym stopniu poprawić charakterystykę energetyczną przegrody doprowadza do problemów np. z kondensatem wykraplającym się w przekroju przegrody. Dlatego takie rozwiązanie jest znacznie mniej korzystne od tradycyjnego ocieplenia wykonanego na zewnątrz budynku.
3. Jak ułożyć styropian w narożu ścian, które nie zbiegają się ze sobą pod kątem 90°, a np. 120°?
Połączenia płyt izolacyjnych w narożu budynku, niezależnie od kąta pod jakim przecinają się ściany powinno przypominać te, które znamy z konstrukcji murowych. Z tym, że płyty izolacyjne „wypuszczamy” nieco poza lico ocieplenia, tak aby można je było później dociąć za pomocą piły uzyskując prostą krawędź wykończonej elewacji.Jedynie płyty stykające się z tymi wystającymi wymagają precyzyjnego docięcia pod odpowiednim kątem tak, aby ewentualna nieciągłość warstwy izolacyjnej nie potęgowała efektu liniowego mostka termicznego występującego tak, czy inaczej przy zewnętrznych krawędziach budynku. Jeśli jakość docięcia nie jest najlepsza, wtedy powstałe szczeliny można wypełnić niskoprężną pianką poliuretanową lub klejem poliuretanowym (np. Ceresit CT 84).
4. Izolacja termiczna balkonów w procesie docieplania budynku - jak poprawnie wykonać?
W praktyce budowlanej balkon jest miejscem, gdzie powstają bardzo wyraźne mostki termiczne. Dzieje się tak, ponieważ element wspornika łączy się bezpośrednio, dużą powierzchnią z konstrukcją budynku poprzez wieniec stropowy. Są dwa rozwiązania. Najskuteczniejsze to zastosowanie odpowiednich wkładek zbrojeniowych, które oddzielają betonową płytę balkonu od wieńca stropowego – balkon zamocowany jest na układzie prętów. Nie ma wtedy problemów z przenikaniem ciepła przez płytę, jedynie tylko przez kilka prętów zbrojeniowych. Reszta jest oddzielona specjalną wkładką wykonaną np. z polistyrenu ekstrudowanego. Niestety to rozwiązanie nadal jest bardzo rzadko stosowane w naszym kraju, mimo że w krajach Europy Zachodniej stosowane jest z powodzeniem od dziesięcioleci. Inne rozwiązanie to „otulenie” płyty balkonu warstwą izolacji termicznej. Jest to jednak żmudna i trudna praca, ponieważ balkon powinien wtedy zostać ocieplony od góry od dołu i z boków. Zwiększają się wtedy jego wymiary z każdej strony. Powoduje to, że z lekkiej optycznie płyty tworzy się ciężki i nieestetyczny element konstrukcji. Rozwiązania połowiczne, takie jak doklejanie cienkich pasków styropianu od spodu są niestety nieskuteczne.
5. W którym miejscu na grubości ściany (ocieplenie wykonane jest ze styropianu o gr. 20 cm) osadzić okno w otworze okiennym w celu uniknięcia liniowych mostków termicznych?
Uniknąć mostka termicznego się nie da. Można jedynie zmniejszyć jego wpływ poprzez montaż okna w licu zewnętrznej powierzchni muru (przed wykonaniem ocieplenia) lub w świetle ocieplenia na specjalnych kotwach mocowanych do muru. Ponadto należy zadbać o dokładne uszczelnienie styków ościeżnicy z materiałem termoizolacyjnym i tynkiem. Zaleca się tu stosowanie specjalnych profili przyokiennych, czy taśm wiatroszczelnych, które zapewniają większą trwałość wiatro- i wodoszczelnego połączenia. Okna montowane w świetle ocieplenia, czyli bardziej wysunięte na zewnątrz budynku poprawiają estetykę wyglądu całej elewacji.
6. Czy wełna mineralna powinna być klejona do przegrody konstrukcyjnej, czy wystarczy tylko łączenie na kołki? Przegroda wykonana jest jako mur trójwarstwowy z pustaka Max, wełny mineralnej i klinkieru.
Warstwa klinkieru w takiej konstrukcji pełni funkcję estetyczna i ochronną – osłania wełnę mineralną przed niekorzystnym wpływem warunków atmosferycznych (głównie opadów). Bardzo ważne jest, aby wełna dobrze przylegała do ścian konstrukcyjnych, a między nią a klinkierem pozostawiona była szczelina wentylacyjna, po to by ewentualne skroplenia pary wodnej mogły odparować i wydostać się na zewnątrz. Czy wełna mineralna będzie klejona czy też mocowana łącznikami mechanicznymi (kotwami) – jest to kwestia wyboru. Pan Michał Matla z firmy Henkel Polska poleca, oprócz zastosowania łączników, również klejenie, gdyż wełna mineralna jest materiałem, który wraz ze wzrostem wilgotności powietrza (co w naszym klimacie jest dość częstym zjawiskiem), zwiększa swój ciężar. Więc materiał ten może mieć tendencję do obsuwania się. Dlatego dodatkowe klejenie płyt z wełny mineralnej (nie koniecznie na całej ich powierzchni) umożliwia ustabilizowanie takiego układu i zmniejsza ryzyko odkształcenia się ocieplenia w sposób mechaniczny. Warto pamiętać o tym, żeby miejscowo naniesiony na płytę klej dobrze rozprowadzić i wetrzeć – zapewnimy tym samym lepszą przyczepność warstwy izolacji termicznej. Nie jest to jednak tak bardzo istotne, jak w przypadku bezspoinowych systemów ocieplenia na wełnie mineralnej, w których warstwa wykończeniowa (tynk i ewentualna farba) dodatkowo obciążają warstwę izolacyjną.
