Ściany i sufity podwieszane. Płyty gipsowo-włóknowe i cementowo-włóknowe

2007-05-25 15:36
Niepalna płyta gipsowo-włóknowa
Autor: RIGIPS

Płyty włóknowe to materiały budowlane, do których produkcji stosuje się rozdrobnioną celulozę, wypełniacze oraz spoiwo, którym może być gips lub cement. Budulec ten znajduje zastosowanie głównie w budownictwie szkieletowym, ale nie tylko...

Płyty gipsowo-włóknowe produkowane są z gipsu syntetycznego lub naturalnego oraz rozdrobnionego papieru makulaturowego w stosunku 80 proc. do 20 proc.. Istnieje również możliwość wtórnego wykorzystania odpadów, powstających w trakcie montażu i materiałów pochodzących z rozbiórki.
W procesie nie stosuje się kleju ani chemicznych środków gruntujących. Składniki mieszane są ze sobą, a następnie nasączane wodą i prasowane pod wysokim ciśnieniem. Materiał przycinany jest do odpowiednich formatów, suszony metodą specjalnej obróbki termicznej i gruntowany wodnym roztworem krochmalowo-krzemianowym. Taką płytę budowlaną używa się do suchej zabudowy.

Płyty gipsowo-włóknowe

Produkt ten charakteryzuje jednorodna struktura materiału, w którym włókna celulozowe pełnią funkcję zbrojenia. Różni to ją od płyty gipsowo-kartonowej, w której element nośny płyty stanowi zewnętrzna warstwa - karton. Gdy struktura kartonu zostaje przerwana, następuje obniżenie właściwości mechanicznych płyty.
Jednorodna struktura płyty gipsowo-włóknowej ułatwia obróbkę materiału oraz montaż wykonywanych z niej konstrukcji. Użycie wkrętów, gwoździ czy pneumatycznie wbijanych klamer nie stanowi zagrożenia dla krawędzi płyt. Płytę cechuje dużą wytrzymałość mechaniczna (na kołku rozporowym można zawiesić ciężar 50 kg), a także odporność ogniowa - materiał jest niezapalny według Klasyfikacji Ogniowej Instytutu Badań Ogniowych ITB. W stanie wilgotnym można ją wyginać bez nacinania, maksymalnie do łuku rmin 20 cm.

Gdzie stosuje się płyty gipsowo-włóknowe?

Płyty gipsowo-włóknowe na stelażu stalowym lub szkielecie drewnianym mogą być wykorzystane do budowy ścian działowych, okładziny ścian masywnych, sufitów podwieszanych, zabudowy poddasza oraz wykorzystywane jako suche jastrychy. Nadają się do stosowania w pomieszczeniach, w których okresowo (do 10 godzin na dobę) wilgotność względna powietrza wzrasta do 85 proc. Poszczególni producenci proponują różne systemy suchej zabudowy. Możliwe jest wykonywanie przegród w klasie odporności ogniowej F 0,5 - F 2 i dźwiękochłonności do 66 dB. Na przykład godzinną odporność ogniową F1 i dźwiękochłonność 52 dB będzie miała konstrukcja z pojedynczym poszyciem płyt grubości 12,5 mm i wypełniona 60 mm warstwą wełny mineralnej gęstości 50 kg/m3. Ściana z poszyciem dwuwarstwowym ma już klasę F2. Proponowane są również gotowe elementy podłogowe z izolacją akustyczną lub termiczną oraz elementy bez izolacji, którymi można zastąpić tradycyjną wylewkę betonową.

Ściany i sufity podwieszane, a montaż płyt

W ścianach i sufitach podwieszanych o poszyciach wielowarstwowych, bezpośrednio do szkieletu mocowana jest jedynie pierwsza płyta. Kolejne płyty mocuje się wkrętami lub ocynkowanymi i pokrytymi żywicą klamrami bezpośrednio do warstwy poprzedniej. Krawędzie płyt łączy się klejem poliuretanowym, dzięki czemu uzyskuje się połączenie o wytrzymałości większej o 20 proc. od wytrzymałości materiału. Zniszczone podczas transportu lub montażu płyty skleja się i poddaje dalszej obróbce. Do klejenia używa się też masy szpachlowej, którą wypełniane są spoiny szerokości 5-7 mm. W szkielecie stalowym pionowych profili nie łączy się z profilami poziomymi.
Płyty wysokości równej wysokości pomieszczenia mocuje się wyłącznie do profili pionowych. Styki pomiędzy płytami nie wymagają wzmocnień taśmą, a narożników nie trzeba zbroić kątownikami stalowymi ani siatką. Malowania, tapetowania i układania glazury nie trzeba poprzedzać gruntowaniem płyt, gdyż przed nadmiernym wchłanianiem wilgoci są one fabrycznie zabezpieczone wodnym roztworem krochmalowo-krzemianowym. Do przyklejenia glazury jako podkład wystarcza pojedyncza warstwa płyt grubości 12,5 mm. Wszelkie grzejniki, szafki kuchenne, łazienkowe, półki z książkami, można bezpiecznie zawiesić bezpośrednio na płycie.
Używa się do tego zwykłych wkrętów do drewna śr. 5 mm (30 kg/1punkt) lub wkrętów z kołkiem rozporowym do pustych przestrzeni (50 kg/1punkt). Łukowe elementy zabudowy ścian, sufitów podwieszanych oraz lukarn wykonuje się na szablonie ze standardowych płyt wygiętych na mokro, bez nacinania ich powierzchni.

Płyty cementowo-włóknowe

Do poszyć zewnętrznych lub w miejscach, w których nie można zastosować płyt gipsowych używane są płyty cementowo-włóknowe. Produkowane są one z cementu, włókna celulozowego oraz mineralnych wypełniaczy, w proporcji około 10 proc. włókna i 90 proc. pozostałych.

Jakie zastosowanie mają płyty cementowo-włóknowe?

Z płyt cementowo-włóknowych można budować przegrody na szkielecie drewnianym lub metalowym. W zależności od przyjętych przekrojów oraz konstrukcji otrzymuje się ściany klasy ognioodporności F2 oraz o zdolności izolacyjnej ponad 60 dB. Płyty grubości od 6 do 12 mm stosuje się do pokrywania elewacji. Jako płyty balkonowe (okładziny balustrad) w nowych i remontowanych budynkach stosuje się płyty grubości 8-12 mm. Niektóre odmiany wytrzymują 100 cykli zamrażania i rozmrażania.
Płyty elewacyjne występują w kilku odmianach: płyty o gładkiej powierzchni przystosowane do pokryć farbą poliuretanową, silikonową lub lekkim tynkiem, można zamówić płyty już pokryte farbą lub kruszywem kamiennym. Trzeba pamiętać o tym, że płyty mają alkaliczny odczyn (pH około 12), dlatego należy stosować farby i powłoki odpowiednie dla elewacji betonowych. W miejscach łączenia się płyt pomiędzy płytą elewacyjną cementowo-włóknową a elementami konstrukcyjnymi (słupkami) umieszcza się uszczelki gumowe. Zabezpieczają one szkielet konstrukcji przed przedostawaniem się wilgoci. Z płyt cementowo-włóknowych można wykonywać elewacje wentylowane. Należy wówczas pamiętać o swobodnym wlocie i wylocie powietrza pod płyty elewacyjne. Wentylowanie przegrody powoduje usuwanie znajdującej się w niej wilgoci.
Niektóre płyty cementowo-włóknowe (SP) nadają się do wnętrz o nadmiernej wilgotności np. kuchni zbiorowego żywienia, pomieszczeń sanitarnych. Mają one specjalne obustronne zabezpieczenie przeciwwilgociowe nadające się do pokrycia płytkami ceramicznymi, tapetami i farbami. Wśród tych płyt występują również odmiany lekkie o ciężarze objętościowym około 1050 kg/m3, do uniwersalnego zastosowania. Porównując z nimi typowe płyty gipsowo-kartonowe, których ciężar objętościowy wynosi około 2400 kg/m3, płyty cementowo-włókniste przenoszą większe obciążenia.
Płyty grubości od 2 do 3 mm można zastosować pod papę jako niezapalną warstwę na palną konstrukcję dachu. Umożliwia to na przykład pokrycie drewnianego dachu papą termozgrzewalną, a jednocześnie zapobiega klawiszowaniu desek. Płyty mocuje się śrubami lub gwoździami. Do warstw zewnętrznych stosuje się kwasoodporne łączniki. Długie boki płyty mają 4 mm otwory, co zapewnia właściwy rozstaw mocowania, odstęp od krawędzi i ułatwia prace montażowe. montażowe.


Charakterystyka płyt - propozycje producentów  

Charakterystyka płyt z zawartością włókien celulozowych
firma nazwa produktu skład grubość płyty [mm] długość płyty [mm] szerokość płyty [mm] ciężar 1 m2 płyty [kg]
Fels-Werke GmbH FERMACEL gips, włókna celulozowe 10; 12,5 1 500  500 12 - 15
Rigips Rigidur gips, włókna celulozowe 10; 12,5 1 500 1 000 10,4 - 11,5
KNAUF VIDIWALL gips, włókna celulozowe 10; 12,5; 15 2000 - 3000 1 245 11,50 - 17,70
Minerit HD, SP, MP, LW cement, włókna celulozowe 6 - 12 2550 - 3050 1 200 8,6 - 28,0
Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE
Czytaj więcej