Siatka hippodamejska

2015-10-15 14:23
Zaślepka Encyklopedii Architektury
Autor: Muratorplus

Siatka hippodamejska to system rozplanowania przestrzeni miejskiej, którego podstawą jest podział przestrzeni regularnym układem ulic przecinających się pod kątem prostym. Miasto podzielone jest mniejszymi i większymi ulicami. Dwie główne osie, północ-południe i wschód-zachód, wyznaczone są przez arterie komunikacyjne wiodące od bram do centrum. W miejscu przecięcia osi lokowano centrum administracyjno-handlowe miasta z najważniejszymi budowlami i przestrzenią publiczną. Mieścić się tam miały agora, akropol ze świątyniami i innymi obiektami związanymi z kultem, a także inne obiekty użyteczności publicznej. W mieście przewidziano miejsce na teatr, gimnazjon i inne budowle. Regularne kwartały wypełniała zabudowa mieszkalna. Granice miasta były ściśle określone i zamknięte murami obronnymi. Nazwa tego systemu pochodzi od imienia Hippodamosa z Miletu, greckiego architekta, matematyka i mówcy okresu klasycznego (V w. p.n.e.) , uważanego za jednego z twórców urbanistyki. Regularna siatka ulic znana była w Jonii jeszcze w okresie archaicznym, ok. VII wieku p.n.e. Zasługą Hippodamosa było przeniesienie go do Grecji właściwej i popularyzacja. Większą popularność system zdobył w okresie podbojów Aleksandra Wielkiego i następującej w konsekwencji fali osadnictwa. Powstały wówczas nowe miasta, a wiele ośrodków greckich dzięki napływającym ze wschodu bogactwom rozbudowano. Osiągnięcia greckiej urbanistyki zostały następnie wykorzystane przez Rzymian.Choć w historii europejskiej architektury początki regularnej urbanistyki wiązane są z antyczną Grecją, miasta na planie prostokąta, podzielone siecią prostopadłych ulic są znacznie starsze. Za najwcześniejsze realizacje tego schematu uchodzą miasta cywilizacji doliny Indusu, takie jak Mohendżo-Daro (prawd. 2 poł. III tysiąclecia p.n.e.).Przykłady zastosowania siatki hippodamejskiej: Antiochia, Milet, Priene, Pireus, Rodos, Seleucja. Powiązane hasła: architektura starożytnej Grecji, architektura Rzymu, dom grecki, dom rzymski, insula Więcej informacjiHammond N. G. L., Dzieje Grecji, Warszawa 1973Parnicki-Pudełko S., Agora, geneza i rozwój rynku greckiego, Warszawa 1957Wąsowicz A., Zagospodarowanie przestrzenne miast greckich, Wrocław, Warszawa 1982Wróbel T., Zarys historii budowy miasta, Wrocław -Warszawa -Kraków -Gdańsk 1971

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE
Czytaj więcej