Pianka poliuretanowa
Pianki poliuretanowe (PUR) to materiał izolacyjny powszechnie stosowane w budownictwie, a także w przemyśle meblarskim, lotniczym samochodowym i innych. Materiał uzyskuje się przez spienienie płynnego polikarbaminianu. Nasycony pęcherzykami gazu materiał w wyniku zachodzących reakcji chemicznych staje się ciałem stałym. W zależności od zastosowanego związku chemicznego (poliole) uzyskiwane są pianki o odmiennych właściwościach, różniące się m.in. sztywnością, odpornością na uszkodzenia mechaniczne i chemiczne. Spienianie zachodzi najczęściej na skutek reakcji z wodą i wydzielenia dwutlenku węgla; rzadziej stosowane są pianki spieniane dodatkiem gazów obojętnych, takich jak azot; ze względu na szkodliwe dla środowiska i zdrowia działanie rzadko stosuje się też spienianie lotnymi rozpuszczalnikami. Pianki poliuretanowe znajdują zastosowanie jako izolacje termiczne i akustyczne. Do ich zalet należą szybkość aplikacji, możliwość wypełniania trudnodostępnych przestrzeni, niepodatność na działanie wody. Ze względu na dobre właściwości izolacyjne, pianki zamkniętokomórkowe mogą być nakładane nieco cieńszą warstwą w porównaniu do styropianu. Współczynnik przenikania ciepła U dla pianki zamkniętokomórkowej PUR wynosi ok. 0,021-0,024 W/(mK), zaś dla pianki otwartokomórkowej ok. 0,040 W/(mK). Parametry styropianu mieszczą się w przedziale 0,031- 0,042 W/mK). Nanoszone natryskowo izolacje przy prawidłowym wykonaniu tworzą jedną powierzchnię bez szczelin, co zapobiega powstawaniu mostków termicznych. Do wad pianek należą podatność na uszkodzenia pod wpływem promieni ultrafioletowych (światło słoneczne) i w środowisku kwaśnym. Sama piana ma podatność na ogień klasy E, tj. jest materiałem samogasnącym. Powiązane hasła: aerożel, izolacje,
