Komin

Komin to pionowa konstrukcja budowlana, służąca jako droga odprowadzania spalin lub zużytego powietrza w przypadku komina wentylacyjnego. Komin ma formę pionowego przewodu wyprowadzonego poza bryłę budynku. Ruch powietrza wymuszany jest dzięki  różnicy w gęstości powietrza zimnego i gorącego. Rzadsze gorące powietrze unosi się do góry, wytwarzając podciśnienie i powodując zasysanie powietrza od dołu. Kominy domowe są częścią konstrukcji budynku. Zwykle mają przekrój prostokąta i stosunkowo niewielkie rozmiary. Kominy budowano dawniej z cegły pełnej lub szamotowej, obecnie często mają wkład ze stali kwasoodpornej lub ceramiki. Kominy przemysłowe mogą być wolno stojące, niektóre z nich są znacznych rozmiarów. Mogą być budowane z cegły, żelbetu, stalowej blachy. Mają przekrój okrągły, elipsoidalny, wieloboczny. Najwyższe z nich osiągają wysokość kilkuset metrów; za najwyższy uważany jest komin elektrowni GRES-2 w Kazachstanie o wysokości przeszło 419 metrów. W Polsce do najwyższych obiektów tego rodzaju zaliczane są kominy elektrowni w Bełchatowie i na Kawęczynie w Warszawie.

Komin – historia

Kominy znane były już w starożytności, jednak w Europie rozpowszechniły się dopiero w XII wieku. Jeszcze długo prymitywne chałupy pozbawione były zabudowanego paleniska (por. kurna chata). Początkowo budowano kominy o szerokich kanałach i dużych przekrojach, tzw. kominy niemieckie. W XIV stuleciu pojawiły się tzw. kominy ruskie, o przekrojach mniejszych. W XVI wieku powstawać zaczęły pierwsze cechy kominiarzy.  Powiązane hasła: czopuch, kominek