Gotyk płomienisty

2014-01-08 13:00
Zaślepka Encyklopedii Architektury
Autor: Muratorplus

Gotyk płomienisty, styl flamboyant, to nurt w architekturze późnego gotyku, charakteryzujący się bogactwem formy, przypominającej kształt płomienia. Nurt ten wykształcił się we Francji po 1350 roku i rozwijał się aż do początków XVI wieku. Termin stosowany jest przede wszystkim w odniesieniu do budynków francuskich, niekiedy także angielskich (por. decorated style). W Anglii odpowiedzią na formy stylu flamboyant było wykształcenie się kolejnej odmiany gotyku, stylu perpendykularnego.Gotyk płomienisty – cechy Dla obiektów zaliczanych do nurtu gotyku płomienistego charakterystyczne jest bogactwo dekoracji rzeźbiarskiej, obfitującej w drobne detale. Rozety podzielone są na drobne pola wąskimi, wygiętymi i rozczłonkowanymi liniami. Ostre łuki występują często w wariancie nazywanym oślim grzbietem. Popularnym motywem dekoracyjnym jest rybi pęcherz. Przykłady realizacji z nurtu gotyku płomienistego z Francji: kościół Saint-Maclou w Rouen, katedra w Moulins, kościół Świętej Trójcy w Vendôme. Realizacje poza Francją: katedra w Mediolanie, katedra w Sewilli, kościół św. Wawrzyńca w Nurembergu, kościół mariacki w Beverley – uważany za najwcześniejszy przykład tego stylu na Wyspach Brytyjskich (ok. 1330) Powiązane hasła: gotyk międzynarodowy, gotyk promienisty, suchy akant, maswerk

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE
Czytaj więcej