Balloon frame
Baloon frame, konstrukcja balonowa – rodzaj konstrukcji drewnianej, stosowanej w budownictwie od lat 30. XIX wieku. Po raz pierwszy zastosowana prawdopodobnie w USA w 1932 roku przez George’a W. Snowa, nazywana też bywa konstrukcją chicagowską. Do lat 50. XX wieku był to najpopularniejszy typ konstrukcji drewnianej m.in. w USA, Kanadzie i Skandynawii. Popularność uzyskała dzięki zastosowaniu słupów o mniejszym niż wcześniej przekroju. Budynki stały się dzięki temu łatwiejsze w budowie i znacznie tańsze, niż w przypadku wcześniej stosowanych rozwiązań. Belki o niewielkim przekroju to łatwiej dostępny materiał niż grube bale, są też lżejsze - oznacza to niższe koszty transportu, mniej pracochłonną budowę, wymagającę niższych kwalifikacji od wykonawców. Ten ostatni czynnik był szczególnie ważny w USA, gdzie w XIX wieku brakowało wykwalifikowanych budowniczych, zwłaszcza na zachodnim wybrzeżu.
Konstrukcja balonowa - technika
Konstrukcja balonowa charakteryzuje się brakiem podziału niektórych ścian na kondygnacje. Ściana nie jest podzielona na parter i piętro, jest całością od podwaliny do górnego oczepu, wspierającego krokwie. Baloon frame stosowana była w domach, magazynach, ale też np. budynkach sakralnych. Jedną z pierwszych takich brył jest kościół mariacki w Chicago, wybudowany według projektu Augustine Taylora w 1833 roku.
