Ocieplanie budynków włóknami celulozowymi

Celulozę możemy zastosować jako ocieplenie zarówno w budynkach mieszkalnych jedno- i wielorodzinnych, jak też w obiektach przemysłowych oraz użyteczności publicznej. Materiał ten jest całkowicie bezpieczny dla zdrowia i nie wywołuje alergii. Włókna nie sublimują nawet w wysokich temperaturach.

Celuloza wytwarzana jest z makulatury papieru gazetowego. Materiał ten zabezpiecza się odpowiednio dobranymi retardantami i impregnatami (uwodnione związki soli boru). 

Początki zastosowania impregnowanej celulozy sięgają czasów I wojny światowej. Prekursorami tej metody byli inżynierowie z USA i Kanady, którzy w okresie tuż przed II wojną światową rozpoczęli przemysłowe zastosowanie tej technologii.

Charakterystyka: izolacja termiczna wykonana z zastosowaniem celulozy

• Ciągłość izolacji przy montażu każdej grubości izolacji metodą wdmuchiwania.
• Wysoka ochrona przed wahaniami temperatury dzięki nieprzepuszczającej powietrza, włóknistej strukturze.
• Dobra ochrona przed pożarem dzięki zdolności utrzymywania odpowiedniej temperatury (material osiąga maksymalnie 95°C w przegrodzie).
• Ochrona przed wodą kondensacyjną dzięki sorpcji wilgoci i zdolności do transportowania jej w kierunku pomieszczenia, przy zbyt małej wilgotności lub w kierunku przeciwnym przy zbyt dużej wilgotności w przegrodzie, a za pomocą przewietrzania nadmiar odprowadzony jest do atmosfery (tzw. oddychanie celulozy).
• Dzięki zastosowaniu soli boru do impregnacji celulozy, brak jest konieczności chemicznej ochrony drewna, zarówno przed owadami, jak i grzybami. Osusza zagrzybione podłoża i jednocześnie je konserwuje.
• Metoda ekologiczna – celuloza powstaje z odnawiającego się surowca (makulatury).
• Wysoka zdolność zatrzymywania ciepła w czasie upałów, a także mrozów. Rzeczywisty opór cieplny jest wyższy o około 20% od mierzonego laboratoryjnie. Badania laboratoryjne nie uwzględniają gęstości i budowy włókien, w której w bardzo niewielkim stopniu dochodzi do konwekcyjnej wymiany ciepła (infiltracja powietrza w materiale izolacyjnym).
• Dzięki zastosowaniu urządzenia mechanicznego można wielokrotnie skrócić czas ocieplania obiektu.

Najczęściej popełniane błędy podczas wykonywania ocieplenia

• Źle dobrany materiał na etapie projektowym i zbyt cienka warstwa ocieplenia. 
• Błędy wykonawcze:
  – brak ciągłości izolacji, która powoduje powstanie mostków termicznych
  – nie zabezpieczona izolacja termiczna przed zwierzętami i owadami
  – błędy dekarskie, jako najczęstsza przyczyna zawilgocenia izolacji termicznej
  – zastosowanie foli paroizolacyjnej o nie właściwych parametrach ( niektórzy producenci celulozy nie zalecają stosowania foli paroizolacyjnej, za wyjątkiem pomieszczeń narażonych na zwiększone działanie wilgoci, na przykład łazienki pralnie itp. )

Izolacja termiczna i jej skuteczność

Poniższy wykres przedstawia zmiana wartości współczynnika przenikania ciepła U na przykładzie różnych grubości izolacji celulozowej.

Najlepszy efekt izolacyjności termicznej osiągany jest przy grubości warstwy 30 cm. W krajach o wysokiej świadomości ekologicznej i ekonomicznej stosowana jest warstwa włókien wynosząca co najmniej 42,5 cm.

Izolacja celulozowa pomimo wahań wilgotności i temperatury powietrza na zewnątrz, zachowuje swoje własności izolacyjne aż do wilgotności na poziomie 12%.
Współczynnik przewodzenia ciepła λ dla celulozy wynosi 0,042–0,037 W/(mK).
Gęstość materiału, zależnie od zastosowania wynosi średnio od  25–64 kg/m³.

Według badań jednego z producentów celulozy wilgotność tego materiaw przegrodzie w zależności od wilgotności powietrza na zewnątrz waha się jak na wykresie poniżej.

Dla porównania dobrze wysuszony parkiet układany w mieszkaniach ma deklarowaną wilgotność 8–10%.
Wniosek – celuloza jest bardzo odporna na pochłanianie wilgoci z powietrza.

Poniższy wykres przedstawia zużycie energii potrzebnej do wyprodukowania 1 jednostki różnych materiałów wykorzystywanych do izolacji termicznej.

Sposoby wykonania izolacji z wykorzystaniem włókien celulozowych

1. Metoda luźnego nadmuchu:
   – na otwarte powierzchnie poddasza które nie jest użytkowane,
   – w przestrzeń stropodachu wentylowanego.
2. Metoda wdmuchiwania pod ciśnieniem:
   – w przegrody zamknięte ścian i sufitów,
   – w przestrzenie wewnątrzstropowe.
3. Metoda natrysku na mokro:
   – na sufity i ściany,
   – w pomieszczeniach gdzie pragniemy doskonałej akustyki.

Zastosowanie włókien celulozowych jako izolacji

Izolacje celulozowe sprawdzają się w konstrukcjach drewnianych poprzez zachowanie jednorodności środowiska, tak w budownictwie szkieletowym, jak i budowie przegród z bali.
W budownictwie murowanym również mamy podobne wykorzystanie tego materiału – do izolacji ścian, stropów, stropów wentylowanych, przestrzeni połaci dachowych. Metoda ta polecana jest szczególnie w miejscach trudno dostępnych (np. skomplikowane połączenia elementów więźby dachowej, przewody wentylacyjne lub do rekuperacji wewnątrz połaci dachowej – stropowej). Doskonale tłumi dźwięki przy zastosowaniu w ścianach (nawet w ściankach działowych)  i stropach. W przypadku remontu miejsc, w których została zniszczona stara izolacja termiczna, można wdmuchać pod ciśnieniem celulozę dla przywrócenia poprzedniej funkcji przegrody. Jeśli materiałem izolacyjnym była celuloza można ją użyć ponownie, nawet  gdy była zawilgocona.

W jakich przypadkach nie należy stosować celulozy?

Materiału tego nie należy używać w elementach konstrukcji bezpośrednio narażonych na parcie hydrostatyczne. Celulozy nie można stosować również jako materiału bezpośrednio narażonego na działanie czynników atmosferycznych, musimy ją zabezpieczyć np.: tynkiem, deskami szalunkowymi lub elewacyjnymi.

Wady izolacji z celulozy

Wadą niewątpliwie jest to, że nie da się jej samemu wykonać, można jedynie zatrudnić  firmę specjalizującą się w wykonywaniu tego typu ocieplenia. Ponadto, cena produktu nie jest niska.